501 357 547
Lukrecja to bylina corocznie wydająca pojedyncze łodygi z karpy wieloletniej przypominającą krzew. W Polsce raczej dziko nie rośnie lecz można ja uprawiać ,dziko rosnącą lukrecje znajdziemy na stepach południowo-wschodniej Rosji Hiszpanii i Sycylii. Właściwości lecznicze wykazuje jej korzeń, zawierający cukier gronowy, mannit, asparaginę, oraz glukozyd- glicyrchizynę dzięki której daje słodki smak.
Koper włoski zalicza się do roślin baldaszkowatych. Chodzi tu o charakterystyczny kształt kwiatostanów. Roślina ta rośnie głównie nad Morzem Śródziemnym i we wschodnich rejonach Kaukazu. Uprawia się ją także w Azji Środkowej. Jest to spora roślina dwuletnia. Pod koniec cyklu może sięgać dwóch metrów. Średnica korzeni dochodzi do dwóch centymetrów.
Surowcem są owoce kopru włoskiego, które zwierają glikozydy fenolowe, flawonoidy, olejek eteryczny (anetol), sole mineralne, cukry.
Tymianek pospolity to roślina pochodząca z obszarów basenu Morza Śródziemnego. W dzisiejszych czasach jest uprawiany w wielu krajach Europy i Ameryki, a także w Polsce, gdzie zakwita od czerwca do lipca.
Tymianek posiada charakterystyczne drobne zielone listki oraz kwiatostan o fioletowej barwie, która znajduje się na czubkach pędów. Tymianek zawiera olejek eteryczny w którym znajdziemy tymol, linalol, terpineol, borneol, cyneol i octan bornylu.
Suszony tymianek posiada charakterystyczny gorzki smak oraz aromatyczny zapach. Często stosuje się go do przyprawiania dziczyzny oraz drobiu jak również dania rybne. Można łączyć go z natką pietruszki, liściem laurowym, pietruszką oraz czosnkiem.
Majeranek to roślina jednoroczną lub dwuletnią z rodziny wargowatych , dochodzącą do wysokości 30-50 cm. Ma małe, jajowate liście. Kwiaty majeranku są drobne, zebrane w główki na końcach pędów. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Majeranek jest rośliną owadopylną i miododajną. Składniki lecznicze majeranku: Olejek eteryczny do 2,5% (m.in. terpinen, α-terpineol, cytral, linalol), flawonoidy (m.in. glikozydy apigeniny, luteoliny i diosmetyny), związki garbnikowe do 9%, kwasy organiczne, sole mineralne.
Kurkuma to roślina uprawna, rosnąca w ciepłym klimacie, w wielu regionach świata. Wywodzi się z Azji, a rośnie również np. w Ameryce Południowej. Wchodzi w skład przyprawy curry, ale jest także wykorzystywana w medycynie tradycyjnej i coraz częściej współczesnej. Najbardziej znaną substancją aktywną kurkumy jest kurkumina odpowiedzialna za pomarańczowy kolor kłącza. Spośród najważniejszych związków aktywnych kurkumy warto wymienić również olejki eteryczne (w tym m.in. tumeron), które pobudzają wydzielanie żółci i zapobiegają wzdęciom,witaminę C i sole mineralne.
Czarnuszka siewna zwana jest również czarnuszką ogrodową, panną w zieleni, czarnuszką egipską oraz czarnym kminkiem. To delikatna roślina jednoroczna o białych lub niebieskich kwiatach z rodziny jaskrowatych Ranuncullaceae, która osiąga do 40 cm wysokości.
Roślina zawiera około 40 proc. oleju, który składa się z nienasyconych kwasów tłuszczowych: kwasu oleinowego, linolowego i linolenowego. Bogate w składniki ożywcze są także nasiona czarnuszki. Zawierają wiele aktywnych substancji, między innymi: fosfolipidy i fitosterole, flawonoidy, saponiny, garbniki. W czarnuszce znajdziemy również kwasy tłuszczowe, białka i węglowodany, a także witaminy (A, E, B1, B3, B6) oraz związki mineralne: cynk, selen, magnez, wapń, żelazo, sód i potas. Nasiona zawierają także olejek eteryczny, który generuje silny aromatyczny zapach oraz korzenny smak.
Oregano należy do rodziny jasnotowatych występuje w Europie i Azji Środkowej, zawleczone przez Hiszpanów do Ameryki Północnej. Jest rośliną trwałą, intensywnie pachnącą, miododajną. W Polsce występuje przede wszystkim lebiodka pospolita.
Ziele lebiodki zawiera do 3% olejku, bogatego w fenole, jak karwakrol i tymol, których ilość może sięgać do 60%. W olejku znaleziono też octan tymolu i p-cymen. Poza tym zawiera seskwiterpeny, katechinę, kwasy fenolowe oraz flawonoidy.
Goździki to ususzone w odpowiednich warunkach pąki kwiatów goździkowca korzennego. Drzewo to rośnie w klimatach tropikalnych i jest wiecznie zielone. Pierwsi wykorzystali w lecznictwie goździki oczywiście Chińczycy. Już w III w.p. n. e. starożytni Chińczycy żuli przyprawę, by odświeżyć oddech i uśmierzyć ból zęba. Do Europy goździki trafiły dopiero w średniowieczu i do dnia dzisiejszego zaskakują szeroką gamą pozytywnego działania.
Suszone pąki goździków zawierają aromatyczną, oleistą substancję, która w istocie odpowiada za właściwości lecznicze i kulinarne przyprawy. W jej składzie znajdziemy m.in.: eugenol, seskwiterpeny, garbniki, terpeny, żywice, woski. Są bogate w magnez, wapń, witaminy C i K oraz kwasy Omega-3.
Nasiona kminku najczęściej wykorzystywane są w kuchni jako przyprawa. Znaleźć w niej możemy m.in. sole mineralne, kumaryny (rozrzedzające krew), flawonoidy (działające rozkurczowo, moczopędnie, przeciwzapalnie i zmniejszające ryzyko wystąpienia raka), garbniki (mające właściwości przeciwzapalne, przeciwbiegunkowe i bakteriobójcze), kwas kawowy (o działaniu przeciwmiażdżycowym, przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym), białka oraz olej.
Karczoch zwyczajny jest rośliną pochodzącą z obszarów basenu Morza Śródziemnego. Już w czasach starożytnych był środkiem na niestrawność, problemy z wątrobą lub nerkami, jednakże dopiero w XX wieku włoscy badacze odkryli związek, który w główniej mierze odpowiada za odchudzanie oraz posiada inne prozdrowotne właściwości. Związek ten nazywa się cynaryna.
Karczoch bogaty jest w witaminy oraz substancje odżywcze. Są to m.in. flawonoidy, kwasy jabłkowy, sterole, cytrynowy i mlekowy, cynaryna, garbniki, witamina A oraz witaminy z grupy B.
Cynamon jest drzewem należącym do rodziny Lauraceae, które rośnie w Indiach, Sri Lance, Indonezji, Brazylii, Wietnamie i Egipcie. Przyprawa powstaje przez wysuszenie kory drzewa. Kora cynamonowca zawiera olejek cynamonowy, w skład którego wchodzą: aldehyd cynamonowy (65-75 proc.), octan cynamylu, eugenol (ok. 5 proc.) oraz kariofylen (do 4 proc.).
Czosnek niedźwiedzi jest spokrewniony ze zwykłym czosnkiem, posiada również wszystkie jego zdrowotne właściwości.
Jednakże smak czosnku niedźwiedziego jest nieco bardziej delikatny. Spożywa się przeważnie jego liście. Swoje lecznicze dzialanie zawdzięczają allinie, bezzapachowemu związkowi siarki. W czasie krojenia wchodzi ona w reakcję z tlenem i następnie zamienia się w aromatyczną allicynę, która tworzy więcej dobroczynnych związków siarki.
Czosnek niedźwiedzi jest światowym liderem w produkcji adenozyny, związku organicznego, odpowiadającego za istotne procesy biochemiczne w naszym organizmie, zawiera selen i witaminy: C, E oraz A. Tutaj ma jej 20-krotnie więcej od swojego kuzyna, czosnku hodowlanego. Prawdziwy skarb dla palaczy, którzy nie potrafią zwalczyć nałogu. Jako wspomniany odtruwacz organizmu, wytwarza śluz w oskrzelach.