+48 574 727 231
Extra Options
Kozieradka pospolita nazywana również kozieradką grecką oraz koniczyną grecką jest jednoroczną rośliną rosnącą do wysokości 50 cm. Ma proste lub rozesłane, rozgałęzione łodygi, pokryte złożonymi trójlistkowymi liśćmi, wyglądem przypominającymi liście leszczyny. Jej bladożółte, a czasami fioletowe kwiaty są osadzone pojedynczo lub po dwa na powierzchni liści. Owoce to długie (do 11 cm) strąki przypominające rogi koziorożca. Wypełniają je romboidalne, zielonobrązowe, bardzo twarde nasiona. Wszystkie części rośliny wydzielają silny, trwały i korzenny zapach. Do celów przyprawowych oraz medycznych używa się nasion kozieradki. Posiadają one wiele związków śluzowych, w głównej mierze galaktomannanów, saponiny steroidowe (pochodne diospeniny, jamogeniny, tigogeniny i gitogeniny), flawonoidy, lipidy, sterole, białka, alkaloid tryponelinę, związki goryczkowe i sole mineralne.
Produkt może zawierać gluten
Jest uznanym składnikiem kuchni wegetariańskiej, ponieważ dodaje potrawom z warzyw i tofu niezwykłego zapachu. Uprażoną i zmieloną kozieradką możemy doprawiać gotowaną marchewkę, fasolę, pieczone ziemniaki, kotlety selerowe, brokułowe lub kalafiorowe, ale również potrawy z jaj oraz zupy warzywne. Nadaje się do doprawiania dipów jogurtowych i twarogów, jest znakomitym dodatkiem do dressingów sałatkowych bazowanych na jogurcie. Idealnie się sprawdzi w humusach z gotowanych warzyw strączkowych czyli pastach z gotowanej fasoli, cieciorki, bobu oraz soczewicy. Młode liście kozieradki i kiełki z nasion możemy dodawać do sałatek jako dodatek smakowy. W niektórych krajach nasiona kozieradki namacza się w wodzie i następnie gotuje, po czym serwuje jako kaszę. Nasiona kozieradki służą jako przyprawa do niektórych serów, jak również ostrych sosów typu curry. Odwar 1 łyżkę sproszkowanych nasion zalać 1 szklanką letniej wody, a następnie gotować na wolnym ogniu pod przykryciem przez 3 minuty. Pić, kiedy jest jeszcze ciepły, kilkakrotnie w ciągu dnia. Okłady 50-100 g nasion zmieszać z niewielką ilością wody – do osiągnięcia konsystencji pasty. Następnie dodać 1/2 łyżeczki octu, ponownie wymieszać, nieco ogrzać, rozsmarować na płótnie.
Lawenda lekarska jest znanym ziołem rosnącym w Europie Południowej. Jej uprawy można znaleźć w wielu krajach z całego świata włączając w to południowe i zachodnie Stany Zjednoczone. Lawenda lekarska lubi sucha oraz nasłonecznione miejsca.
Ta mała krzewinka z drzewiastymi łodygami dorasta do wysokości 60 cm, i posiada mnóstwo gałązek. Liście lawendy lekarskiej są bardzo wąskie i mają długość od 2 do 5 cm, o kolorze szaro-zielonym, mniej lub więcej kosmate.
Lawenda lekarska kwitnie od czerwca do września. Kwiaty są małe koloru jasno niebieskiego, bardzo aromatyczne.
Krwawnik pospolity jest rośliną o właściwościach leczniczych i należy do rodziny złożonych (astrowatych). W naszym kraju jako pospolicie rosnący chwast występuje na przydrożach, miedzach, pastwiskach, nieużytkach oraz suchych łąkach. Liście są podłużne, pierzaste, lancetowate i układające się jak pióra strusia. Łodyga jest sztywna i nie posiada wielu odrostów rozgałęziona. Sama roślina dorasta przeważnie do 60-80 cm wysokości.
Jest pomocna w wielu schorzeniach i chorobach, ale przede wszystkim jej cenne działanie docenią głównie kobiety. Bez znaczenia czy jest to młoda kobieta o nieregularnych miesiączkach czy starsza w okresie przekwitania, ma on korzystny wpływ na narządy płciowe każdej kobiety.
Piołun jest rośliną docenianą od wieków. Pierwsze wzmianki o jej właściwościach leczniczych pochodzą z pierwszych wieków przed naszą erą. Nieco później bylicę piołunu zaczęto używać jako przyprawę. Ze względu na jej gorzki smak używano ją jako przyprawę do piwa.
W wyniku ostatnich badań okazało się, że liście oraz ziele piołunu posiadają unikalne związki goryczowe (absyntynę, artabsynę) nadające mu wyjątkowo gorzki, charakterystyczny smak, olejki eteryczne, flawonoidy, garbniki i sole mineralne wśród których znajduje się dużo potasu. Substancje te działają żółciotwórczo, żółciopędnie, przeciwskurczowo, antyseptycznie i przeciwpasożytniczo.
Melisa lekarska znajdują się duże ilości olejków eterycznych, które posiadają związki trepenowe (cytral, linalol i cytronelal), nadające jej delikatny cytrusowy aromat. Pozostałymi substancjami aktywnimi są garbniki, fenolokwasy (kawowy, rozmarynowy i felurolowy) oraz goryczce, jak również związki triterpenowe, śluzy, flawonoidy oraz kwasy organiczne. Melisa jest także dobrym źródłem witaminy C a także soli mineralnych.
