+48 574 727 231
Extra Options
Lubczyk aktualnie uprawia się na całym świecie. Wykorzystywany jest nie tylko w kuchni, ale także jako środek leczniczy. Od wieków stosowany był w dolegliwościach układu moczowego, pokarmowego i oddechowego. W zielarstwie używa się korzeni i liści lubczyku. Korzeń zawiera olejek lotny, skrobię, cukry, substancje żywicowe, kumarynę, fitosterole i kwasy organiczne. Odwar z korzenia jest pomocny w leczeniu niewydolności nerek i nieżytów dróg moczowych. Kumaryna ma działanie przeciwzakrzepowe, a fitosterole są istotnym elementem profilaktyki przeciwmiażdżycowej. Warto pamiętać, że podczas stosowania naparów z korzenia lubczyku należy unikać intensywnej ekspozycji na słońce.
Napój wykrztuśny z lubczykiem – 5 g lubczyku i 20 g kopru włoskiego zalewamy 500 ml wina i odstawiamy na 2-3 dni, po czym odcedzamy wino. Nalewkę popijamy po posiłku. Herbatka z lubczyku – 1 łyżeczkę suszonego korzenia lubczyku zalać 1 filiżanką zimnej wody. Zagotować i natychmiast przecedzić. Pić 2 filiżanki odwaru dziennie. Napar z lubczyku – Najlepiej odpowiednią porcję korzenia zalać niewielką ilością wody przegotowanej na noc, a rano podgrzać i potrzymać pod przykryciem, aby naciągnęło i wypijać małymi ilościami. Można słodzić zarówno miodem, jak i cukrem, łyżka na szklankę wody. Pić taki napar do trzech szklanek dziennie. Przyprawa – korzeń lubczyku ma charakterystyczny słodko-gorzki smak. Najczęściej wykorzystywany jest jako przyprawa do zup i sosów do mięs.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
| Waga | Brak danych |
|---|---|
| Waga | 50 gram, 250 gram, 500 gram, 1 kg, 2 kg, 5 kg |
| Numer partii | SD-175 |
| Data ważności | 2024.09.11 |
| Kraj pochodzenia | Polska |
Leszczyna pospolita z rodziny brzozowatych jest rozłożystym, silnie rosnącym krzewem osiągającym do 4 m wysokości. Gałęzie mają ciemnoszarą korę, liście są owalne, krótko-ogonkowe, ząbkowane i szorstkie. Krzew rośnie w strefie umiarkowanej i pośredniej między umiarkowaną a subtropikalną. W Polsce występuje jako podszycie w lasach liściastych i mieszanych. Liście leszczyny mają znaczenie lecznicze.
Wrotycz jest rośliną wieloletnią, osiąga wysokość do 120 cm. bardzo aromatyczna, nieco kamforowa gorzka w smaku. Zakwita w okresie od lipca do września. Występuje przy przydrożach, budowach, na usypiskach oraz przy wykopach, na łąkach oraz polach, nad brzegami wód, ugorach i polanach leśnych, w ziołoroślach.
Ekstrakty z wrotyczu posiadają silne działanie. Środki oparte o wrotycz pobudzają akcje serca zwiększając siłę jego skurczów, pobudzają oddychanie, stymulują wytwarzanie hormonów. Regulują cykl miesiączkowy. Zwiększają ukrwienie narządów płciowych oraz polepszają odczuwanie wrażeń seksualnych. Wydłużają efekt doznań płciowych. Eliminują bóle głowy, bóle miesiączkowe oraz kolki.
Mięta pieprzowa jest rośliną cechującą się mocnym zapachem. W medycynie tradycyjnej jako surowiec leczniczy stosuje są liście mięty oraz olejek miętowy. W liściach mięty pieprzowej znajduje się olejek eteryczny, garbniki oraz pozytywnie wpływające na zdrowie flawonoidy m.in rutyna, luteolina, hesperydyna, a także kwasy fenolowe.
Kolendra to przyprawa stosowana niemal na całym całym świecie. Wszystkie części tej rośliny nadają się do spożycia, jednakże najczęściej stosowane w kuchni są jej, zbliżone wyglądem do natki pietruszki, liście oraz nasiona, nadające daniom korzenno-ostry smak. Choć kolendrę używa się przeważnie jako przyprawą kuchenną (stanowi m.in. istotny dodatek do wielu mieszanek przyprawowych np. curry), od dziesięcioleci ceniona jest również za swoje właściwości lecznicze. W zielu kolendry znajdziemy mnóstwo cennych składników odżywczych m. in. antyoksydanty, minerały, takie jak wapń, sód, potas oraz witaminy – C, B1, B2 i PP.