Zioła

Skrzyp polny: skrzyp, chwoszczka, kocie ogonki, koński ogon, koszczka, krzemionka, przęstka, strzępka, świńskie orzechy Roślina wieloletnia, popularna w Polsce, rośnie na glebach podmokłych i bagniskach. Obecność skrzypu wskazuje na silne zakwaszenie podłoża. Surowiec zielarski stanowi nadziemna część rośliny zbierana od czerwca do sierpnia. Skrzyp jest jednym chyba pośród polskich ziół, zawierającym w sobie tak wiele łatwo rozpuszczalnej krzemionki, a więc przyswajalnej przez organizm, oraz sole glinu i potasu, a także mało zbadany związek gorzki i sporo witaminy C.

Mniszek lekarski często nazywany mleczem spotykany jest głównie na trawnikach, łąkach oraz pastwiskach. Mniszek lekarski w kwietniu i maju rozkwita intensywnym żółtym kolorem. Przez właścicieli działek oraz rolników traktowany jako uporczywy chwast a przez ludzi chorych  jako bardzo wartościowa roślina posiada właściwości lecznicze znajdujące się w: korzeniu, ziole oraz kwiatach. Korzeń mniszka zawiera minerały takie jak żelazo, wapno, kwas foliowy i magnez, oraz witaminy C i A.

Mięta pieprzowa jest rośliną cechującą się mocnym zapachem. W medycynie tradycyjnej jako surowiec leczniczy stosuje są liście mięty oraz olejek miętowy. W liściach mięty pieprzowej znajduje się olejek eteryczny, garbniki oraz pozytywnie wpływające na zdrowie flawonoidy  m.in rutyna, luteolina, hesperydyna, a także kwasy fenolowe.

Podagrycznik pospolity jest pospolitą rośliną, którą można spotkać prawie w całej Europie i Azji (Kaukaz, Syberia oraz Azja Mniejsza), a także w Ameryce Północnej. To jedyny przedstawiciel rodzaju występujący na obszarze Polski. Rośnie w cienistych, wilgotnych lasach, w niższych partiach gór, a także w zaroślach, na rowach i wysypiskach śmieci, od najdawniejszych czasów jest również znany ogrodnikom jako trudny do wyplenienia chwast. Nazwy ludowe dla tego gatunku to, m.in. śnitka, kurza stopka, gier, barszcnica.

Roślina zawiera flawonoidy, związki kumarynowe, kwasy chlorogenowy i kawowy, witaminę C, poza tym składniki mineralne (żelazo, miedź, mangan, tytan, bor, wapń i potas).

Ostrożeń czarcie żebro jest pokaźną i ładną rośliną rozpowszechnioną w naszym kraju. Rośnie przy lasach, na polanach, pastwiskach, ugorach, w dolinach rzek. Lubi wilgotne gleby. Górna część rośliny i liście otulające pąk kwiatowy, a potem owoc są barwy żółtozielonej, przez co zwracają na siebie uwagę. Kłącze poziome, po ugotowaniu jadalne i odżywcze (inulina, fitosterole).

Nagietek lekarski (łac. Calendula officinalis) jest jednoroczną często sadzoną rośliną ozdobną. Jest to również jedna z bardziej znanych roślin zielarskich.

Nagietek lekarski ma podniesione, rozgałęzione łodygi o długości 20–50 cm oraz lancetowate liście. Na końcach łodyg znajdują się kwiatostany w formie koszyczków o średnicy 2-5 cm w kolorze żółtym albo pomarańczowym. Nagietek lekarski zakwita w okresie od czerwca do września.

Nagietek zdobi ogrody, można go dosypywać do warzywnych oraz owocowych sałatek, jest używany jako barwnik nadający tkaninom intensywny żółty kolor. Nagietek, dzięki niezwykle bogatemu składowi, jest również jedną z bardziej uniwersalnych roślin leczniczych i kosmetycznych. Zawiera saponiny i alkohole triterpenowe oraz ich estry, sterole, karotenoidy, flawonoidy, kumaryny, olejek eteryczny. W płatkach kwiatu znajdują się również związki śluzowe, kwasy organiczne, gorycze, żywice, poliacetyleny i polisacharydy, witamina C oraz sole mineralne.

Ziele szałwii to mocno rozgałęziona roślina, dorastająca do 60 cm wysokości, posiadająca całkiem silny zapach przypominający aromat kamfory. Szałwia przeważnie uprawia się  w ogródkach, w miejscach słonecznych, na bogatej w wapń glebie. Ma fiołkowe kwiecie oraz szarozielone, jajowate i kosmate liście.

Surowcem zielarskim szałwii są liście, w których znajdziemy olejki lotne (posiadające cyneol, pimen, tujon i kamforę) jak również garbniki, pikrosalwinę, trójterpeny, witaminę B1 i kwas nikotynowy.

Kwiatostan lipy pozyskiwany jest poprzez obcinanie tylko kwitnących wierzchołków. Po ususzeniu kwiaty mają naturalny zapach i jasnożółty kolor. Kwiat lipy zawiera flawonoidy (pochodne kwercetyny i kemferolu), garbniki, olejki eteryczne, kwasy organiczne, witaminę PP oraz śluz.

Od wieków lipa dawała wiele korzyści gospodarstwom domowym, a jej kwiatostan od zawsze był cenionym lekiem ludowym, zaś pszczołom po dziś dzień kwiaty dostarczają nektaru.

Lawenda lekarska jest znanym ziołem rosnącym w Europie Południowej. Jej uprawy można znaleźć w wielu krajach z całego świata włączając w to południowe i zachodnie Stany Zjednoczone. Lawenda lekarska lubi sucha oraz nasłonecznione miejsca.

Ta mała krzewinka z drzewiastymi łodygami dorasta do wysokości 60 cm, i posiada mnóstwo gałązek. Liście lawendy lekarskiej są bardzo wąskie i mają długość od 2 do 5 cm, o kolorze szaro-zielonym, mniej lub więcej kosmate.

Lawenda lekarska kwitnie od czerwca do września. Kwiaty są małe koloru jasno niebieskiego, bardzo aromatyczne.