501 357 547
Dzika róża to pospolity gatunek krzewów z rodziny różowatych. Rośnie dziko na półkuli północnej w strefie umiarkowanej i ciepłej. Rozprzestrzeniła się również w Australii i Nowej Zelandii.
W Polsce różę stosowano już od czasów średniowiecza. W postaci naparów używano jej w czasie przeziębień i w chorobach z wysoką gorączką, a także w dolegliwościach wątroby i w czasie biegunek. Przypisywano jej także właściwości chłodzące i osuszające, więc okłady z dzikiej róży stosowano na trudno gojące, ropne rany, na owrzodzenia, oparzenia.
Surowcem zielarskim jest dojrzały owoc zebrany w odpowiednim terminie i wysuszony w niezbyt wysokiej temperaturze. Owoce róży zawierają duże ilości witaminy C, ale też witaminy B2, K, PP, E. Oprócz witamin zawierają: garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, pektyny i cukry.
Głóg jest krzewem rodzącym soczyste, czerwone owoce. Szczególne właściwośći prozdrowotne posiadają kwiaty oraz owoce głogu. W naszym kraju głóg występuje na terenach nizin oraz w obszarze niższych partii gór. Krzew głogu często występuje w parkach oraz ogrodach jako rośna ozdobna.
Jednym z najbardziej cennych związków zawartych w głogu są flawonoidy oraz procyjanidyny (czyli przeciwutleniacze). Dodatkowo, zarówno w kwiatach jak i w owocach głogu znaleźć możemy:
– fenylokwasy,
– kwasy triterpenowe,
– witaminę C.
Bez czarny (Sambucus nigra) to jedna z pierwszych roślin leczniczych docenionych przez człowieka. Rośnie w miejscach wilgotnych, na brzegach lasów, nad rzekami. Czarny bez to jedna z najstarszych roślin leczniczych znanych w Europie. Odgrywał niezwykłą rolę w medycynie ludowej: w celach terapeutycznych stosowano wszystkie jego części, od kwiatów po korzenie.
Owoce bzu czarnego są surowcem antocyjanowym, a co się z tym wiąże, wykazują właściwości antyoksydacyjne, czyli zdolność do wiązania wolnych rodników.
Obecność pektyn ułatwia przygotowanie powidełek o odpowiedniej konsystencji, bogatych w witaminy (A, C i z grupy B) oraz w związki mineralne. Powidełka o niepowtarzalnym smaku pomocne są przy wrzodach i zaparciach. Owoce możemy także wykorzystać do zrobienia soku lub po prostu ususzyć i stosować, gdy potrzebujemy oczyścić organizm z egzogennych toksyn oraz szkodliwych produktów przemiany materii, w niestrawnościach, zaparciach oraz w przeziębieniu i różnych bólach.
Dzika róża to pospolity gatunek krzewów z rodziny różowatych. Rośnie dziko na półkuli północnej w strefie umiarkowanej i ciepłej. Rozprzestrzeniła się również w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce różę stosowano już od czasów średniowiecza. W postaci naparów używano jej w czasie przeziębień i w chorobach z wysoką gorączką, a także w dolegliwościach wątroby i w czasie biegunek. Przypisywano jej także właściwości chłodzące i osuszające, więc okłady z dzikiej róży stosowano na trudno gojące, ropne rany, na owrzodzenia, oparzenia. Dzika róża proszek to czysta skórka z dzikiej róży zmielona do postaci grubego proszku, którą zażywa się łyżeczką. Proszek jest bardzo smaczny, kwaśny i co najważniejsze to czysta i naturalna postać witamin i minerałów.
Jarzębina występuje nie tylko w lasach, ale również w parkach, ogrodach oraz wzdłuż ulic – jarzębina jest także drzewem ozdobnym. Zakwita na początku maja, ale najpiękniej prezentuje się jesienią, kiedy w pełni dojrzałe owoce nabierają głębokiego czerwonego koloru. Okrągłe jagody mają cierpki i gorzki smak. Utrzymują się na drzewie jeszcze dość długo po opadnięciu liści.
W jagodach jarzębiny znajdziemy mnóstwo cennych substancji. Pośród nich znajdziemy między innymi takie witaminy jak: A, C, E, K. Owoce są również bardzo bogate w witaminę C, są również innym źródłem witaminy P, a obu tych witamin niektóre gatunki jarzębiny mają więcej niż jabłka oraz gruszki. Dostarcza minerałów: miedzi, potasu, magnezu oraz sodu. Dodatkowo zawiera antocyjany, kwasy organiczne, garbniki, flawonoidy, gorycze, terpeny oraz cukry, w tym fruktozę.
Porzeczka czarna jest bogatym źródłem witaminy C (w 100 g zawiera jej 50-400 mg, co zależy od klimatu; w upalne lato ilość wit. C może dojść do 2000 mg) oraz P i pod względem ich zawartości ustępuje tylko owocom róży i rokitnika. Przyswajanie witaminy C ułatwia występująca w czarnej porzeczce wit. P – cytryn. Zawiera także wit. K oraz liczne biopierwiastki. Charakterystyczny zapach jagodom i liściom czarnej porzeczki nadają substancje składowe, głównie olejki eteryczne.
Aronia z pochodzenia jest całkiem blisko spokrewniona zarówno z jarzębiną oraz z jabłonią i gruszą, ponieważ należy do tej samej rodziny (różowate) oraz podrodziny (jabłkowe). W Polsce hodowana jest głównie aronia czarnoowocowa, zwana również ciemnoowocową, czy po prostu czarną.
Aronię uważa się za jeden z najzdrowszych owoców jagodowych na świecie – tzw. bombę witaminową. Znajdują się w niej duże ilości witamin C, B1, B2, B6, E, składników mineralnych, antyutleniaczy oraz mikroelementów. Jest też jedynym tak bogatym źródłem witaminy PP. Jej owoce mają również właściwości odżywcze oraz antytoksyczne. Obecność kwasu chlorogenowego, który spowalnia przyswajanie glukozy sprawia ,że aronia polecana jest cukrzykom.
Dzika róża to pospolity gatunek krzewów z rodziny różowatych. Rośnie dziko na półkuli północnej w strefie umiarkowanej i ciepłej. Rozprzestrzeniła się również w Australii i Nowej Zelandii.
W Polsce różę stosowano już od czasów średniowiecza. W postaci naparów używano jej w czasie przeziębień i w chorobach z wysoką gorączką, a także w dolegliwościach wątroby i w czasie biegunek. Przypisywano jej także właściwości chłodzące i osuszające, więc okłady z dzikiej róży stosowano na trudno gojące, ropne rany, na owrzodzenia, oparzenia.
Surowcem zielarskim jest dojrzały owoc zebrany w odpowiednim terminie i wysuszony w niezbyt wysokiej temperaturze. Owoce róży zawierają duże ilości witaminy C, ale też witaminy B2, K, PP, E. Oprócz witamin zawierają: garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, pektyny i cukry.
Czarna jagoda czyli inaczej borówka czernica jest to niewysoka krzewinka. Jeśli występują one w dużej ilości, to tworzą w lasach rozległe borówczyska, w których można spędzić nawet kilka godzin na zbieraniu owoców czyli jagód. Jagody można zbierać od lipca do początków września. Zawierają one dużo cukru, kwasów organicznych, garbników, witamin i barwników organicznych. Intensywnie czerwony sok z czarnych jagód stosowany jest do barwienia win.
Czarne jagody zawierają cukry, dużo potasu, wapń, fosfor, magnez oraz witaminy A, B1, B2, B6 PP, i C.
Jałowiec to krzew dorastający do 10 metrów wysokości. Dobrze rośnie na terenach jałowych (stąd jego nazwa) i zakwaszonych, jak również na pastwiskach oraz nieużytkach. Jałowiec posiada charakterystyczne owoce w kolorze granatowym, które po zawiązaniu się są barwy zielonej, a dojrzewają dopiero w następnym roku.
Surowcem leczniczym są owoce. W ich składzie znajdziemy: olejki lotne (pinen, sabinen, terpineol), cukry (glukoza oraz fruktoza), garbniki, związki żywicowe, kwasy organiczne oraz flawonoidy. Mają działanie moczopędne, żółciopędne oraz polecane są w zaburzeniach trawienia. Olejek jałowcowy stosuje się również zewnętrznie jako środek o właściwościach odkażających i drażniących.
Dereń właściwy (Cornus mas) z rodziny dereniowatych (Cornaceae) to silnie rosnący krzew lub drzewo osiągające do 8 m wysokości. Jest rośliną sadowniczą, nader pożyteczną i z tej przyczyny godną szerszego rozpowszechnienia. Wywodzi się z Azji Środkowej, skąd rozprzestrzenił się na inne rejony globu ziemskiego, docierając także do Polski.
Owoce derenia jadalnego są przede wszystkim bogate w witaminę C (średnio 125mg/100g). Poza tym zawierają także cukry (glukoza, sacharoza), kwasy organiczne, antocyjany, flawonoidy i składniki mineralne (potas, wapń, fosfor, magnez, miedź, cynk, mangan i inne).
Dawniej w medycynie ludowej przetwory z derenia (zwłaszcza nalewki) traktowano jako lek podawany na gorączkę, anemię lub dolegliwości żołądkowe. Obecnie spożywanie owoców derenia jadalnego poleca się osobom zmagających się z przeziębieniem, słabą przemianą materii i nadwagą.
Dzika róża to pospolity gatunek krzewów z rodziny różowatych. Rośnie dziko na półkuli północnej w strefie umiarkowanej i ciepłej. Rozprzestrzeniła się również w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce różę stosowano już od czasów średniowiecza. W postaci naparów używano jej w czasie przeziębień i w chorobach z wysoką gorączką, a także w dolegliwościach wątroby i w czasie biegunek. Przypisywano jej także właściwości chłodzące i osuszające, więc okłady z dzikiej róży stosowano na trudno gojące, ropne rany, na owrzodzenia, oparzenia. Surowcem zielarskim jest dojrzały owoc zebrany w odpowiednim terminie i wysuszony w niezbyt wysokiej temperaturze. Owoce róży zawierają duże ilości witaminy C, ale też witaminy B2, K, PP, E. Oprócz witamin zawierają: garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, pektyny i cukry.