+48 574 727 231
Extra Options
Mięta pieprzowa jest rośliną cechującą się mocnym zapachem. W medycynie tradycyjnej jako surowiec leczniczy stosuje są liście mięty oraz olejek miętowy. W liściach mięty pieprzowej znajduje się olejek eteryczny, garbniki oraz pozytywnie wpływające na zdrowie flawonoidy m.in rutyna, luteolina, hesperydyna, a także kwasy fenolowe.
Napar – 1 łyżeczkę rozdrobnionych suchych liści zalać 1 szklanką wrzącej wody, parzyć pod przykryciem przez 15-20 minut, przecedzić, w razie potrzeby pić 3 razy dziennie po 2/3 szklanki.
Zewnętrznie używa się liści miętowych do okładów w bólach głowy, do orzeźwiających kąpieli, a olejku do nacierania czoła i skroni, w migrenie i nerwobólach szczęki, z powodu próchnienia zębów.
Herbata z mięty, używana codziennie rano i wieczór po filiżance, wzmacnia trawienie i świetnie wpływa na stan ogólny, poprawiając, w krótkim czasie, wygląd i cerę.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
| Waga | Brak danych |
|---|---|
| Waga | 50 gram, 250 gram, 500 gram, 1 kg, 2 kg, 5 kg |
| Numer partii | SD-227 |
| Data ważności | 2024.09.11 |
| Kraj pochodzenia | Polska |
Nagietek lekarski (łac. Calendula officinalis) jest jednoroczną często sadzoną rośliną ozdobną. Jest to również jedna z bardziej znanych roślin zielarskich.
Nagietek lekarski ma podniesione, rozgałęzione łodygi o długości 20–50 cm oraz lancetowate liście. Na końcach łodyg znajdują się kwiatostany w formie koszyczków o średnicy 2-5 cm w kolorze żółtym albo pomarańczowym. Nagietek lekarski zakwita w okresie od czerwca do września.
Nagietek zdobi ogrody, można go dosypywać do warzywnych oraz owocowych sałatek, jest używany jako barwnik nadający tkaninom intensywny żółty kolor. Nagietek, dzięki niezwykle bogatemu składowi, jest również jedną z bardziej uniwersalnych roślin leczniczych i kosmetycznych. Zawiera saponiny i alkohole triterpenowe oraz ich estry, sterole, karotenoidy, flawonoidy, kumaryny, olejek eteryczny. W płatkach kwiatu znajdują się również związki śluzowe, kwasy organiczne, gorycze, żywice, poliacetyleny i polisacharydy, witamina C oraz sole mineralne.
Piołun jest rośliną docenianą od wieków. Pierwsze wzmianki o jej właściwościach leczniczych pochodzą z pierwszych wieków przed naszą erą. Nieco później bylicę piołunu zaczęto używać jako przyprawę. Ze względu na jej gorzki smak używano ją jako przyprawę do piwa.
W wyniku ostatnich badań okazało się, że liście oraz ziele piołunu posiadają unikalne związki goryczowe (absyntynę, artabsynę) nadające mu wyjątkowo gorzki, charakterystyczny smak, olejki eteryczne, flawonoidy, garbniki i sole mineralne wśród których znajduje się dużo potasu. Substancje te działają żółciotwórczo, żółciopędnie, przeciwskurczowo, antyseptycznie i przeciwpasożytniczo.
Kolendra to przyprawa stosowana niemal na całym całym świecie. Wszystkie części tej rośliny nadają się do spożycia, jednakże najczęściej stosowane w kuchni są jej, zbliżone wyglądem do natki pietruszki, liście oraz nasiona, nadające daniom korzenno-ostry smak. Choć kolendrę używa się przeważnie jako przyprawą kuchenną (stanowi m.in. istotny dodatek do wielu mieszanek przyprawowych np. curry), od dziesięcioleci ceniona jest również za swoje właściwości lecznicze. W zielu kolendry znajdziemy mnóstwo cennych składników odżywczych m. in. antyoksydanty, minerały, takie jak wapń, sód, potas oraz witaminy – C, B1, B2 i PP.
Perz właściwy jest pospolicie rosnącym chwastem, można go spotkać na polach w całym kraju, przeważnie glebach lekkich. Występuje również przy brzegach lasów, na polanach oraz nieużytkach. Perz jest rośliną wieloletnią o wyjątkowo długich, czołgających kłączach, dorastających nawet do kilku metrów długości. Zakwita w okresie od czerwca do września.
W celach leczniczych stosowane są kłącza perzu.