Podagrycznik pospolity jest pospolitą rośliną, którą można spotkać prawie w całej Europie i Azji (Kaukaz, Syberia oraz Azja Mniejsza), a także w Ameryce Północnej. To jedyny przedstawiciel rodzaju występujący na obszarze Polski. Rośnie w cienistych, wilgotnych lasach, w niższych partiach gór, a także w zaroślach, na rowach i wysypiskach śmieci, od najdawniejszych czasów jest również znany ogrodnikom jako trudny do wyplenienia chwast. Nazwy ludowe dla tego gatunku to, m.in. śnitka, kurza stopka, gier, barszcnica. Roślina zawiera flawonoidy,związki kumarynowe, kwasy chlorogenowy i kawowy, witaminę C, poza tym składniki mineralne (żelazo, miedź, mangan, tytan, bor, wapń i potas).
Podagrycznik – według literatury ziele podagrycznika posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- podagra,
- regenerujące organizm,
- odtruwające,
- moczopędne,
- przeciwreumatyczne,
- przeciwzapalne,
- przeciwdrobnoustrojowe,
- właściwości przeciwnowotworowe,
- żylaki odbytu.
Przepis na herbatę z Podagrycznika:
Herbata z suszonych liści podagrycznika (1 łyżeczka na 1 szklankę wrzątku, parzyć pod przykryciem przez 15-20 minut, przecedzić i w razie potrzeby pić 3-4 razy dziennie po 2/3 szklanki) to lek zalecany w kuracji podagry, reumatyzmu, żylaków odbytu, stanów zapalnych nerek i pęcherza, pomocniczo w kamicy nerkowej oraz na poprawę przemiany materii.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
