501 357 547
Rdest ptasi jest to gatunek rośliny z rodziny rdestowatych. Potoczne nazwy to: drutowiec, wróble języczki, świńska trawa, bzdziorst. Ten pospolity chwast rozprzestrzenił się na całej kuli ziemskiej. Rośnie prawie wszędzie: na polach, w ogrodach, piaszczystych nieużytkach, podwórkach.
Surowcem zielarskim jest ziele ścinane na początku kwitnienia. Zawiera flawonoidy, garbniki, śluzy, kwasy organiczne, cukry (sacharoza i fruktoza), cenną krzemionkę, rozpuszczalną w wodzie, dużo soli mineralnych, nieco prowitaminy A i witaminy C.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar – Łyżkę suszonego rdestu zalać 300ml wrzątku i pozostawić na ok 20 minut, aby się zaparzyło. Filiżankę naparu wypijać 3 razy dziennie.
Odwar – Łyżkę suszonego rdestu zalać szklanką wody, a następnie doprowadzić do wrzenia. Następnie gotować jeszcze ok 5 minut, po czym pozostawić do wystygnięcia i odcedzić.
W przypadku płukania jamy ustnej lub picia, należy wykorzystać jednorazowo połowę odwaru. w przypadku stosowania zewnętrznego Odwar nanosimy na wacik i przemywamy lub robimy okłady.
Czystek Cistus Incanus – krzew o niewielkich rozmiarach, rosnący na glebach bogatych w magnez w krajach Europy południowej, Wyspach Kanaryjskich oraz wielu innych w krajach o gorącym klimacie, gdzie znany jest ze swoich właściwości uzdrawiających już od dwóch tysięcy lat. Niezwykłą popularnością cieszy się również w Afryce i na Bliskim Wschodzie. Cistus Incanus należy do najstarszych roślin „ziołowych”, które mają udokumentowane działanie. Czystek jest jednym z najbogatszych źródeł polifenoli – tzn. związków o działaniu antyoksydacyjnym oraz wspierającym układ immunologiczny człowieka. Związki w nim zawarte sklejają wirusy i bakterie, dzięki czemu nie dopuszczają do ich połączenia się z błoną komórkową. Najczęściej stosowany jest jako środek przeciw przeziębieniom, grypie, anginie, a także stanom zapalnym. Ich zawartość w codziennej diecie pomaga zapobiegać przed najgroźniejszymi postaciami raka, w tym raka płuc, żołądka, jelit, przełyku, trzustki, wątroby, gruczołu sutkowego, prostaty oraz skóry. Polifenole hamują również związki odpowiedzialne za powstawanie zmian nowotworowych w organizmie.
Kolendra to przyprawa stosowana niemal na całym całym świecie. Wszystkie części tej rośliny nadają się do spożycia, jednakże najczęściej stosowane w kuchni są jej, zbliżone wyglądem do natki pietruszki, liście oraz nasiona, nadające daniom korzenno-ostry smak. Choć kolendrę używa się przeważnie jako przyprawą kuchenną (stanowi m.in. istotny dodatek do wielu mieszanek przyprawowych np. curry), od dziesięcioleci ceniona jest również za swoje właściwości lecznicze. W zielu kolendry znajdziemy mnóstwo cennych składników odżywczych m. in. antyoksydanty, minerały, takie jak wapń, sód, potas oraz witaminy – C, B1, B2 i PP.
Lawenda lekarska jest znanym ziołem rosnącym w Europie Południowej. Jej uprawy można znaleźć w wielu krajach z całego świata włączając w to południowe i zachodnie Stany Zjednoczone. Lawenda lekarska lubi sucha oraz nasłonecznione miejsca.
Ta mała krzewinka z drzewiastymi łodygami dorasta do wysokości 60 cm, i posiada mnóstwo gałązek. Liście lawendy lekarskiej są bardzo wąskie i mają długość od 2 do 5 cm, o kolorze szaro-zielonym, mniej lub więcej kosmate.
Lawenda lekarska kwitnie od czerwca do września. Kwiaty są małe koloru jasno niebieskiego, bardzo aromatyczne.
Herbata z pokrzywy posiada wiele substancji czynnych takich jak kwasy organiczne, witaminy (zwłaszcza witaminy C,K, B2). Co więcej herbata z pokrzywy zawiera sole mineralne, co w praktyce oznacza, że można nią uzupełniać nieznaczne braki minerałów. W kuchni oraz ziołolecznictwie skwapliwie korzystano z tego wiosną: picie herbaty z pokrzywą wpływa szczególnie dobrze na osoby osłabione, starsze oraz małe dzieci.
