501 357 547
Herbata z pokrzywy posiada wiele substancji czynnych takich jak kwasy organiczne, witaminy (zwłaszcza witaminy C,K, B2). Co więcej herbata z pokrzywy zawiera sole mineralne, co w praktyce oznacza, że można nią uzupełniać nieznaczne braki minerałów. W kuchni oraz ziołolecznictwie skwapliwie korzystano z tego wiosną: picie herbaty z pokrzywą wpływa szczególnie dobrze na osoby osłabione, starsze oraz małe dzieci.
Herbatę z pokrzywy należy zalać wrzącą wodą czubatą łyżeczkę wysuszonych liści (na 250 ml wody). Przykryć. Herbata z pokrzywy jest gotowa po 5 minutach. Pić 2-3 razy dziennie po szklance herbaty między posiłkami. Aby złagodzić objawy trądziku, napar z pokrzywy można stosować do przemywania twarzy. Wówczas należy 3 łyżki suszonych liści zalać pół litra wrzątku i zaparzać pod przykryciem około 10 minut.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Ostropest plamisty (Silybum marianum) jest rośliną stosowaną m.in. przy leczeniu wątroby oraz woreczka żółciowego. Cechuję się silnymi właściwościami oczyszczającymi organizm, dzięki czemu ma pośredni wpływ na prawie wszystkie funkcje ustroju.
Ostropest dorasta do wysokości około 1,6 m. dlatego często przedstawiany jest jako „okazały oset”. Roślina ta wywodzi się z terenów basenu Morza Śródziemnomorskiego. Rozpowszechniła się i występuje także w Europie i Ameryce Północnej. W przeszłości ostropest uprawiany był również jako warzywo.
W zielarstwie stosuje się wyłącznie owocu ostropestu plamistego pochodzącego z eko upraw. W składzie dojrzałych owoców ostropestu znajduje się około 3% sylimaryny, wykazującej działanie antyhepatoksyczne.
Babka płesznik jest rośliną jednoroczną o słabo rozgałęzionej łodydze w górnej części krótko gruczołkowato owłosiona, dorasta do 30 cm. Nasiona babki płesznika ( Semen Psyllii ) zawierają duże ilości substancji śluzowych które znajdują się w łupinie nasiona. Ponadto nasiona zwierają trisacharydy, białko, fitosterole, aukubiny, olej tłusty, sterole i triterpeny.
Nasiona babki płesznika dzięki dużej zawartości błonnika działają oczyszczająco, wspomagająco na pracę jelit, i przeczyszczająco.
Podagrycznik pospolity jest pospolitą rośliną, którą można spotkać prawie w całej Europie i Azji (Kaukaz, Syberia oraz Azja Mniejsza), a także w Ameryce Północnej. To jedyny przedstawiciel rodzaju występujący na obszarze Polski. Rośnie w cienistych, wilgotnych lasach, w niższych partiach gór, a także w zaroślach, na rowach i wysypiskach śmieci, od najdawniejszych czasów jest również znany ogrodnikom jako trudny do wyplenienia chwast. Nazwy ludowe dla tego gatunku to, m.in. śnitka, kurza stopka, gier, barszcnica.
Roślina zawiera flawonoidy, związki kumarynowe, kwasy chlorogenowy i kawowy, witaminę C, poza tym składniki mineralne (żelazo, miedź, mangan, tytan, bor, wapń i potas).
Piołun jest rośliną docenianą od wieków. Pierwsze wzmianki o jej właściwościach leczniczych pochodzą z pierwszych wieków przed naszą erą. Nieco później bylicę piołunu zaczęto używać jako przyprawę. Ze względu na jej gorzki smak używano ją jako przyprawę do piwa.
W wyniku ostatnich badań okazało się, że liście oraz ziele piołunu posiadają unikalne związki goryczowe (absyntynę, artabsynę) nadające mu wyjątkowo gorzki, charakterystyczny smak, olejki eteryczne, flawonoidy, garbniki i sole mineralne wśród których znajduje się dużo potasu. Substancje te działają żółciotwórczo, żółciopędnie, przeciwskurczowo, antyseptycznie i przeciwpasożytniczo.
