Herbata z pokrzywy posiada wiele substancji czynnych takich jak kwasy organiczne, witaminy (zwłaszcza witaminy C,K, B2). Co więcej herbata z pokrzywy zawiera sole mineralne, co w praktyce oznacza, że można nią uzupełniać nieznaczne braki minerałów. W kuchni oraz ziołolecznictwie skwapliwie korzystano z tego wiosną: picie herbaty z pokrzywą wpływa szczególnie dobrze na osoby osłabione, starsze oraz małe dzieci.
Pokrzywa – według literatury ziele pokrzywy posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
przerost prostaty I, II, III stopnia (efekty uzyskamy wyłącznie poprzez regularne stosowanie),
łagodne stany zapalne pęcherza lub przewodu pokarmowego,
kamica moczowa,
skaza moczanowa,
reumatyzm ( herbata z pokrzywy ma właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe, uzupełniające składniki mineralne, oczyszczające),
zmiany skóry (działanie przeciwzapalne, łagodzące, wzmacniające, regenerujące),
nieżyt żołądka i jelit, biegunka,
anemia (pokrzywa zwiększa poziom hemoglobiny i liczbę czerwonych krwinek),
kruchość naczyń, skłonności do siniaków (herbata z pokrzywy ma właściwości przeciwkrwotocze, wzmacnia oraz uelastycznia ściany naczyń krwionośnych – jest bogata w witaminę K oraz flawonoidy a także garbniki),
łupież i łojotok (pokrzywa stosowana zewnętrznie i wewnętrznie, co więcej herbata z pokrzywy wzmacnia włosy, stymuluje ich wzrost oraz hamuje siwienie i wypadanie),
osłabienie oraz podatność na choroby (uzupełnia braki witamin oraz składników mineralnych, eliminuje toksyny i trujące produkty przemiany materii, wzmacnia siły obronne, stymuluje wytwarzanie interferonu oraz antygenów wirusowych),
stany lękowe, urazy psychiczne (mobilizuje, tonizuje),
nowotwory (pokrzywa powinna być na stałe wpisana w dietę osób z grupy podwyższonego ryzyka, wzmacnia system immulogiczny organizmu, pomaga skutecznie w zwalczaniu wirusów onkogennych).
Jak przygotować herbatę z pokrzywy?
Herbatę z pokrzywy należy zalać wrzącą wodą czubatą łyżeczkę wysuszonych liści (na 250 ml wody). Przykryć. Herbata z pokrzywy jest gotowa po 5 minutach. Pić 2-3 razy dziennie po szklance herbaty między posiłkami. Aby złagodzić objawy trądziku, napar z pokrzywy można stosować do przemywania twarzy. Wówczas należy 3 łyżki suszonych liści zalać pół litra wrzątku i zaparzać pod przykryciem około 10 minut.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Perz właściwy jest pospolicie rosnącym chwastem, można go spotkać na polach w całym kraju, przeważnie glebach lekkich. Występuje również przy brzegach lasów, na polanach oraz nieużytkach. Perz jest rośliną wieloletnią o wyjątkowo długich, czołgających kłączach, dorastających nawet do kilku metrów długości. Zakwita w okresie od czerwca do września.
Ziele szałwii to mocno rozgałęziona roślina, dorastająca do 60 cm wysokości, posiadająca całkiem silny zapach przypominający aromat kamfory. Szałwia przeważnie uprawia się w ogródkach, w miejscach słonecznych, na bogatej w wapń glebie. Ma fiołkowe kwiecie oraz szarozielone, jajowate i kosmate liście.
Surowcem zielarskim szałwii są liście, w których znajdziemy olejki lotne (posiadające cyneol, pimen, tujon i kamforę) jak również garbniki, pikrosalwinę, trójterpeny, witaminę B1 i kwas nikotynowy.
Czosnek niedźwiedzi jest spokrewniony ze zwykłym czosnkiem, posiada również wszystkie jego zdrowotne właściwości. Jednakże smak czosnku niedźwiedziego jest nieco bardziej delikatny. Spożywa się przeważnie jego liście. Swoje lecznicze dzialanie zawdzięczają allinie, bezzapachowemu związkowi siarki. W czasie krojenia wchodzi ona w reakcję z tlenem i następnie zamienia się w aromatyczną allicynę, która tworzy więcej dobroczynnych związków siarki.
Czosnek niedźwiedzi jest światowym liderem w produkcji adenozyny, związku organicznego, odpowiadającego za istotne procesy biochemiczne w naszym organizmie, zawiera selen i witaminy: C, E oraz A. Tutaj ma jej 20-krotnie więcej od swojego kuzyna, czosnku hodowlanego. Prawdziwy skarb dla palaczy, którzy nie potrafią zwalczyć nałogu. Jako wspomniany odtruwacz organizmu, wytwarza śluz w oskrzelach.
Ostrożeń czarcie żebro jest pokaźną i ładną rośliną rozpowszechnioną w naszym kraju. Rośnie przy lasach, na polanach, pastwiskach, ugorach, w dolinach rzek. Lubi wilgotne gleby. Górna część rośliny i liście otulające pąk kwiatowy, a potem owoc są barwy żółtozielonej, przez co zwracają na siebie uwagę. Kłącze poziome, po ugotowaniu jadalne i odżywcze (inulina, fitosterole).