Perz właściwy jest pospolicie rosnącym chwastem, można go spotkać na polach w całym kraju, przeważnie glebach lekkich. Występuje również przy brzegach lasów, na polanach oraz nieużytkach. Perz jest rośliną wieloletnią o wyjątkowo długich, czołgających kłączach, dorastających nawet do kilku metrów długości. Zakwita w okresie od czerwca do września.
Perz – według literatury kłącze perzu posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
kłącze perzu stosowane jest w leczeniu kamicy moczowej, w zaburzeniach pracy nerek z towarzyszącymi obrzękami,,
niewydolność wątroby oraz zmniejszona produkcja żółci,
skłonnościach do powstawania kamieni w drogach żółciowych,
przy podwyższonym poziomie cholesterolu oraz tłuszczów we krwi,
w schorzeniach, w których jest polecane zwiększone wydalanie szkodliwych produktów przemiany materii, np. w chorobie gośćcowej, skazie moczanowej, niektórych chorobach skórnych (np. trądzik pospolity, wyprysk),
po zatruciach pokarmowych jak również po przebytych zakażeniach, kuracji antybiotykami oraz chemioterapeutykami,
jest także stosowany jako ziele przeciwcukrzycowe.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar -½ łyżki (ok. 2,5g) kłączy zalać 1 szklanką (200 ml) letniej wody. Ogrzewać do wrzenia i gotować powoli pod przykryciem 5 minut. Odstawić na 15 minut i przecedzić. Pić po szklance napar do 3 razy dziennie. Płukanie jamy ustnej herbatką z ziela działa przeciwzapalnie.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Babka płesznik jest rośliną jednoroczną o słabo rozgałęzionej łodydze w górnej części krótko gruczołkowato owłosiona, dorasta do 30 cm. Nasiona babki płesznika ( Semen Psyllii ) zawierają duże ilości substancji śluzowych które znajdują się w łupinie nasiona. Ponadto nasiona zwierają trisacharydy, białko, fitosterole, aukubiny, olej tłusty, sterole i triterpeny. Nasiona babki płesznika dzięki dużej zawartości błonnika działają oczyszczająco, wspomagająco na pracę jelit, i przeczyszczająco.
Melisa lekarskaznajdują się duże ilości olejków eterycznych, które posiadają związki trepenowe (cytral, linalol i cytronelal), nadające jej delikatny cytrusowy aromat. Pozostałymi substancjami aktywnimi są garbniki, fenolokwasy (kawowy, rozmarynowy i felurolowy) oraz goryczce, jak również związki triterpenowe, śluzy, flawonoidy oraz kwasy organiczne. Melisa jest także dobrym źródłem witaminy C a także soli mineralnych.
Lubczyk aktualnie uprawia się na całym świecie. Wykorzystywany jest nie tylko w kuchni, ale także jako środek leczniczy. Od wieków stosowany był w dolegliwościach układu moczowego, pokarmowego i oddechowego. W zielarstwie używa się korzeni i liści lubczyku. Korzeń zawiera olejek lotny, skrobię, cukry, substancje żywicowe, kumarynę, fitosterole i kwasy organiczne. Odwar z korzenia jest pomocny w leczeniu niewydolności nerek i nieżytów dróg moczowych. Kumaryna ma działanie przeciwzakrzepowe, a fitosterole są istotnym elementem profilaktyki przeciwmiażdżycowej. Warto pamiętać, że podczas stosowania naparów z korzenia lubczyku należy unikać intensywnej ekspozycji na słońce.
Kozłek lekarskimoże osiągnąć wysokość do 1.2 metra. Jego kłącze jest barwy z żółto-białej. Łodygi porastają liśćmi o spiczastym kształcie, przeważnie występuje od 7 do 10 par liści. Kwiaty kozła lekarskiego są barwy białej, mogą mieć również odcień różowy lub fioletowy. W składzie kozłka znajdziemy m.in. olejki eteryczne, waltraty, alkaloidy, iridoidy, kwas walerenowy, kwasy organiczne, terpeny, trójterpeny