501 357 547
Porzeczki czerwone pochodzą z Europy, gdzie można jeszcze spotkać dziko rosnące okazy, które potrafią przetrwać nawet 20 lat. Krzewy porzeczek osiągają wysokość 2 metrów i są samopylne. Ich owoce mają czerwoną barwę, kulisty kształt oraz wielkość ok. 1 cm.Porzeczki są bardzo wartościowymi owocami. Zawierają znaczne ilości kwasów i cukrów organicznych, są bogate w witaminy A, C, E, żelazo, potas, kwas bursztynowy i kwas jabłkowy, pektyny, selen, wiele przeciwutleniaczy, które są w stanie hamować rozwój komórek nowotworowych.
Owoce należy zalać wrzątkiem i parzyć pod przykryciem ok. 10 min. Na szklankę naparu wystarcza 2-3 łyżeczek owoców. Porzeczka stanowi doskonały dodatek zarówno smakowy jak i aromatyczny przy parzeniu czarnej lub zielonej herbaty (ok. 1 łyżeczki owoców na szklankę).
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Porzeczka czarna jest bogatym źródłem witaminy C (w 100 g zawiera jej 50-400 mg, co zależy od klimatu; w upalne lato ilość wit. C może dojść do 2000 mg) oraz P i pod względem ich zawartości ustępuje tylko owocom róży i rokitnika. Przyswajanie witaminy C ułatwia występująca w czarnej porzeczce wit. P – cytryn. Zawiera także wit. K oraz liczne biopierwiastki. Charakterystyczny zapach jagodom i liściom czarnej porzeczki nadają substancje składowe, głównie olejki eteryczne.
Dzika róża to pospolity gatunek krzewów z rodziny różowatych. Rośnie dziko na półkuli północnej w strefie umiarkowanej i ciepłej. Rozprzestrzeniła się również w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce różę stosowano już od czasów średniowiecza. W postaci naparów używano jej w czasie przeziębień i w chorobach z wysoką gorączką, a także w dolegliwościach wątroby i w czasie biegunek. Przypisywano jej także właściwości chłodzące i osuszające, więc okłady z dzikiej róży stosowano na trudno gojące, ropne rany, na owrzodzenia, oparzenia. Surowcem zielarskim jest dojrzały owoc zebrany w odpowiednim terminie i wysuszony w niezbyt wysokiej temperaturze. Owoce róży zawierają duże ilości witaminy C, ale też witaminy B2, K, PP, E. Oprócz witamin zawierają: garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, pektyny i cukry.
Maliny możemy spotkać w lasach i ogrodach. Rodzą owoce w drugim roku i jesienią usychają, ale roślina wydaje nowe pędy. Wśród malin uprawnych możemy wyróżnić mnóstwo odmian różniących się rozmiarem owoców, kolorem i smakiem, jednak najbardziej aromatyczne są te które rosną na dziko. Ich właśnie owoce posiadają o wiele więcej wartościowych dla zdrowia składników. W owocach malin znajdują się kwasy organiczne (m.in. cytrynowy, jabłkowy, salicylowy), pektyny, antocyjany, cukry, związki śluzowe, lotne związki zapachowe. Maliny suszone to również bogactwo witamin (m.in. C, E, B1, B2, B6) a także mnóstwo substancji mineralnych – głównie wapń, potas, magnez, żelazo). W liściach malin znajdują się garbniki, kwasy organiczne flawonoidy, związki żywicowe oraz sole mineralne (m.in. żelaza, miedzi, wapnia).
Bez czarny (Sambucus nigra) to jedna z pierwszych roślin leczniczych docenionych przez człowieka. Rośnie w miejscach wilgotnych, na brzegach lasów, nad rzekami. Czarny bez to jedna z najstarszych roślin leczniczych znanych w Europie. Odgrywał niezwykłą rolę w medycynie ludowej: w celach terapeutycznych stosowano wszystkie jego części, od kwiatów po korzenie.
Owoce bzu czarnego są surowcem antocyjanowym, a co się z tym wiąże, wykazują właściwości antyoksydacyjne, czyli zdolność do wiązania wolnych rodników.
Obecność pektyn ułatwia przygotowanie powidełek o odpowiedniej konsystencji, bogatych w witaminy (A, C i z grupy B) oraz w związki mineralne. Powidełka o niepowtarzalnym smaku pomocne są przy wrzodach i zaparciach. Owoce możemy także wykorzystać do zrobienia soku lub po prostu ususzyć i stosować, gdy potrzebujemy oczyścić organizm z egzogennych toksyn oraz szkodliwych produktów przemiany materii, w niestrawnościach, zaparciach oraz w przeziębieniu i różnych bólach.
