501 357 547
Porzeczki czerwone pochodzą z Europy, gdzie można jeszcze spotkać dziko rosnące okazy, które potrafią przetrwać nawet 20 lat. Krzewy porzeczek osiągają wysokość 2 metrów i są samopylne. Ich owoce mają czerwoną barwę, kulisty kształt oraz wielkość ok. 1 cm.Porzeczki są bardzo wartościowymi owocami. Zawierają znaczne ilości kwasów i cukrów organicznych, są bogate w witaminy A, C, E, żelazo, potas, kwas bursztynowy i kwas jabłkowy, pektyny, selen, wiele przeciwutleniaczy, które są w stanie hamować rozwój komórek nowotworowych.
Owoce należy zalać wrzątkiem i parzyć pod przykryciem ok. 10 min. Na szklankę naparu wystarcza 2-3 łyżeczek owoców. Porzeczka stanowi doskonały dodatek zarówno smakowy jak i aromatyczny przy parzeniu czarnej lub zielonej herbaty (ok. 1 łyżeczki owoców na szklankę).
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Migdałowiec pochodzi z terenów Bliskiego Wschodu, z których rozprzestrzenił się na obszary innych państw. Owoce migdałowca należą do rodziny pestkowców. Botanicznie spokrewnione są z brzoskwiniami, nektarynkami, morelami oraz śliwkami. Różnica jest taka, że w przypadku migdałów konsumowana są pestkę a nie zewnętrzna część owocu.
Migdały bogate są w wiele substancji odżywczych. W ich składzie znajdziemy nienasycone kwasy tłuszczowe, sporo magnezu, miedź, błonnik oraz tokoferole. Dzięki swojej kompozycji migdały pozytywnie wpływają na układ sercowo-naczyniowy, redukują poziom złego cholesterolu, zwalczają wolne rodniki oraz ograniczają przyrost tkanki tłuszczowej.
Co więcej, migdały charakteryzują się dużą zawartości argininy – aminokwasu, który wchodzi w skład karnityny (poprawiającej wydolność mięśni).
Migdały zawierają także składniki o właściwościach antyoksydacyjnych (zwalczających wolne rodniki).
Tarnina, inaczej śliwa tarnina lub tarka, rośnie w krajach znajdujących się na półkuli północnej. W Polsce można ją spotkać na nizinach oraz dolnych partiach górskich, zwykle na skarpach i skrajach lasu. Właściwości lecznicze tarniny wykorzystywali już rzymscy lekarze. Jej jadalne owoce znajdują zastosowanie w ziołolecznictwie, a także zaliczane są do grona roślin miododajnych. Tarnina stanowi skarbnicę licznych prozdrowotnych związków, które skutecznie pomagają ludzkiemu organizmowi w utrzymaniu dobrej kondycji. Zawierają one flawonoidy – przeciwutleniacze, które nadają im ciemnogranatową barwę, witaminę C (20 mg w 100 g), beta karoten, witaminy z grupy B, dużo wapnia, potasu i magnezu, a także fitosterol, pektyny, cukry, kwasy organiczne i garbniki. Z kolei kwiaty tarniny, które działają moczopędnie i rozwalniająco, zawierają m.in. flawonoidy, pektyny, garbniki, cukry, sole mineralne (głównie potas) oraz witaminę C.
Żurawina jest niską krzewinką o małych, czerwonych owocach, przypominających jagody lub borówki. Zawiera dużo błonnika, witamin (B1, B2, B6, C, E, karoten), a także minerałów: sodu, potasu, fosforu, wapnia, magnezu, jodu i żelaza (wspomaga walkę z anemią) oraz flawonoidy (a konkretnie poliantocyjanidy), które pełnią funkcję silnych przeciwutleniaczy. Zalecana jest przy niedoborach tych witamin i minerałów. Kwas benzoesowy sprawia, że jest owocem długo zachowującym świeżość. Kwasy cytrynowy i jabłkowy nadają owocom kwaśny, cierpki smak, dlatego te świeże owoce w diecie pojawiają się bardzo rzadko.
Aronia z pochodzenia jest całkiem blisko spokrewniona zarówno z jarzębiną oraz z jabłonią i gruszą, ponieważ należy do tej samej rodziny (różowate) oraz podrodziny (jabłkowe). W Polsce hodowana jest głównie aronia czarnoowocowa, zwana również ciemnoowocową, czy po prostu czarną.
Aronię uważa się za jeden z najzdrowszych owoców jagodowych na świecie – tzw. bombę witaminową. Znajdują się w niej duże ilości witamin C, B1, B2, B6, E, składników mineralnych, antyutleniaczy oraz mikroelementów. Jest też jedynym tak bogatym źródłem witaminy PP. Jej owoce mają również właściwości odżywcze oraz antytoksyczne. Obecność kwasu chlorogenowego, który spowalnia przyswajanie glukozy sprawia ,że aronia polecana jest cukrzykom.
