Dereń właściwy (Cornus mas) z rodziny dereniowatych (Cornaceae) to silnie rosnący krzew lub drzewo osiągające do 8 m wysokości. Jest rośliną sadowniczą, nader pożyteczną i z tej przyczyny godną szerszego rozpowszechnienia. Wywodzi się z Azji Środkowej, skąd rozprzestrzenił się na inne rejony globu ziemskiego, docierając także do Polski.
Owoce derenia jadalnego są przede wszystkim bogate w witaminę C (średnio 125mg/100g). Poza tym zawierają także cukry (glukoza, sacharoza), kwasy organiczne, antocyjany, flawonoidy i składniki mineralne (potas, wapń, fosfor, magnez, miedź, cynk, mangan i inne).
Dawniej w medycynie ludowej przetwory z derenia (zwłaszcza nalewki) traktowano jako lek podawany na gorączkę, anemię lub dolegliwości żołądkowe. Obecnie spożywanie owoców derenia jadalnego poleca się osobom zmagających się z przeziębieniem, słabą przemianą materii i nadwagą.
Herbatka z owoców derenia wzmocni organizm, wspomoże pracę przewodu pokarmowego oraz zwiększy odporność organizmu. Polecana jest szczególnie podczas przeziębienia.
Czubatą łyżeczkę suszonych owoców derenia wsyp do szklanki, zaleć wrzątkiem i odstawić pod przykryciem na 15 minut. W przeciwieństwie do innych herbat ziołowych, tę z derenia można pić bez żadnych ograniczeń.
Konfitura z derenia – Do przygotowania konfitury z derenia będą potrzebne: 1 kg dojrzałych owoców derenia, 2 kg cukru.
Owoce obrać, opłukać, wydrylować (jeśli konfitura ma być dodatkiem do herbaty, pestki można zostawić). Z cukru i 1/2 litra wody ugotować syrop, wsypać do niego owoce i odstawić na 24 godziny. Gotować na dużym ogniu. Gdy syrop zacznie wrzeć, zmniejszyć ogień i smażyć, aż owoce będą przezroczyste. Gorącą konfiturę nałóżyć do słoików.
Nalewka z derenia jadalnego:
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Wiśnia to występująca pod około 60 różnymi gatunkami roślina z rodziny różowatych. Z owych kilkudziesięciu w Polsce w stanie dzikim rosną jedynie dwa – wiśnia karłowata oraz czereśnia ptasia (zwana inaczej trześnią). Uprawiane naszym kraju gatunki wiśni to natomiast wiśnia osobliwa, wiśnia piłkowana, wiśnia pospolita i wiśnia wonna. Wiśnie to drzewa lub krzewy, na których to rosną określane tą samą nazwą czerwone owoce. To pestkowce, w których znajduje się kulista pestka i których miąższ jest bardzo soczysty, ma słodko-kwaśny smak i silnie barwiący sok.
Lecznicze właściwości wiśni znane były w medycynie ludowej od wieków. Nie każdy jednak wie, że te smaczne sezonowe owoce są źródłem wiecznego zdrowia i urody.
Wiśnie posiadają wiele właściwości odżywczych, mimo że w ok. 82 proc. składają się z wody. Pozostałe 18 proc. to bowiem skarbnica witamin, minerałów, przeciwutleniaczy i innych cennych składników.
Berberys to krzew wyrastający od 1,5-2,5 m. Roślina posiada liście drobne w okółkach, jajowate, brzegiem ostro piłkowane. Kwiaty żółte, pachnące, zebrane w grona, 4,5 cm długości. Owoce czerwone jak jagody jadalne, liczne, w kształcie wałeczka 8 mm długości, a 5 mm szerokości. Owoce berberysu zawierają cukry, garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne i bardzo duża witaminy C. Są bardzo kwaśne i nazywane też polską cytryną.
Tarnina, inaczej śliwa tarnina lub tarka, rośnie w krajach znajdujących się na półkuli północnej. W Polsce można ją spotkać na nizinach oraz dolnych partiach górskich, zwykle na skarpach i skrajach lasu. Właściwości lecznicze tarniny wykorzystywali już rzymscy lekarze. Jej jadalne owoce znajdują zastosowanie w ziołolecznictwie, a także zaliczane są do grona roślin miododajnych. Tarnina stanowi skarbnicę licznych prozdrowotnych związków, które skutecznie pomagają ludzkiemu organizmowi w utrzymaniu dobrej kondycji. Zawierają one flawonoidy – przeciwutleniacze, które nadają im ciemnogranatową barwę, witaminę C (20 mg w 100 g), beta karoten, witaminy z grupy B, dużo wapnia, potasu i magnezu, a także fitosterol, pektyny, cukry, kwasy organiczne i garbniki. Z kolei kwiaty tarniny, które działają moczopędnie i rozwalniająco, zawierają m.in. flawonoidy, pektyny, garbniki, cukry, sole mineralne (głównie potas) oraz witaminę C.
Migdałowiec pochodzi z rejonów Bliskiego Wschodu, skąd rozprzestrzenił się do innych krajów. Migdały to tak naprawdę owoce z rodziny pestkowców. Botanicznie mają bardzo wiele wspólnego z brzoskwiniami, nektarynkami, morelami i śliwkami. Z tą różnicą, że w przypadku migdałów zjadamy pestkę a nie zewnętrzną część owocu. Migdały są bogatym źródłem substancji odżywczych. Zawierają nienasycone kwasy tłuszczowe, magnez, miedź, błonnik, tokoferole. Dzięki unikalnej kompozycji migdały korzystnie wpływają na układ sercowo-naczyniowy, obniżają poziom cholesterolu, zwalczają wolne rodniki oraz zapobiegają tyciu. Ponadto migdały charakteryzują się wysoką zawartości argininy – aminokwasu, który wchodzi w skład karnityny (poprawiającej wydolność mięśni). Migdały zawierają również substancje o właściwościach antyoksydacyjnych (zwalczających wolne rodniki). Garść migdałów może zastąpić posiłek – drugie śniadanie lub podwieczorek.
