+48 501 357 547
Extra Options
Dereń właściwy (Cornus mas) z rodziny dereniowatych (Cornaceae) to silnie rosnący krzew lub drzewo osiągające do 8 m wysokości. Jest rośliną sadowniczą, nader pożyteczną i z tej przyczyny godną szerszego rozpowszechnienia. Wywodzi się z Azji Środkowej, skąd rozprzestrzenił się na inne rejony globu ziemskiego, docierając także do Polski.
Owoce derenia jadalnego są przede wszystkim bogate w witaminę C (średnio 125mg/100g). Poza tym zawierają także cukry (glukoza, sacharoza), kwasy organiczne, antocyjany, flawonoidy i składniki mineralne (potas, wapń, fosfor, magnez, miedź, cynk, mangan i inne).
Dawniej w medycynie ludowej przetwory z derenia (zwłaszcza nalewki) traktowano jako lek podawany na gorączkę, anemię lub dolegliwości żołądkowe. Obecnie spożywanie owoców derenia jadalnego poleca się osobom zmagających się z przeziębieniem, słabą przemianą materii i nadwagą.
Herbatka z owoców derenia wzmocni organizm, wspomoże pracę przewodu pokarmowego oraz zwiększy odporność organizmu. Polecana jest szczególnie podczas przeziębienia.
Czubatą łyżeczkę suszonych owoców derenia wsyp do szklanki, zaleć wrzątkiem i odstawić pod przykryciem na 15 minut. W przeciwieństwie do innych herbat ziołowych, tę z derenia można pić bez żadnych ograniczeń.
Konfitura z derenia – Do przygotowania konfitury z derenia będą potrzebne: 1 kg dojrzałych owoców derenia, 2 kg cukru.
Owoce obrać, opłukać, wydrylować (jeśli konfitura ma być dodatkiem do herbaty, pestki można zostawić). Z cukru i 1/2 litra wody ugotować syrop, wsypać do niego owoce i odstawić na 24 godziny. Gotować na dużym ogniu. Gdy syrop zacznie wrzeć, zmniejszyć ogień i smażyć, aż owoce będą przezroczyste. Gorącą konfiturę nałóżyć do słoików.
Nalewka z derenia jadalnego:
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Berberys to krzew wyrastający od 1,5-2,5 m. Roślina posiada liście drobne w okółkach, jajowate, brzegiem ostro piłkowane. Kwiaty żółte, pachnące, zebrane w grona, 4,5 cm długości. Owoce czerwone jak jagody jadalne, liczne, w kształcie wałeczka 8 mm długości, a 5 mm szerokości. Owoce berberysu zawierają cukry, garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne i bardzo duża witaminy C. Są bardzo kwaśne i nazywane też polską cytryną.
Maliny możemy spotkać w lasach i ogrodach. Rodzą owoce w drugim roku i jesienią usychają, ale roślina wydaje nowe pędy. Wśród malin uprawnych możemy wyróżnić mnóstwo odmian różniących się rozmiarem owoców, kolorem i smakiem, jednak najbardziej aromatyczne są te które rosną na dziko. Ich właśnie owoce posiadają o wiele więcej wartościowych dla zdrowia składników. W owocach malin znajdują się kwasy organiczne (m.in. cytrynowy, jabłkowy, salicylowy), pektyny, antocyjany, cukry, związki śluzowe, lotne związki zapachowe. Maliny suszone to również bogactwo witamin (m.in. C, E, B1, B2, B6) a także mnóstwo substancji mineralnych – głównie wapń, potas, magnez, żelazo). W liściach malin znajdują się garbniki, kwasy organiczne flawonoidy, związki żywicowe oraz sole mineralne (m.in. żelaza, miedzi, wapnia).
Dzika róża to pospolity gatunek krzewów z rodziny różowatych. Rośnie dziko na półkuli północnej w strefie umiarkowanej i ciepłej. Rozprzestrzeniła się również w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce różę stosowano już od czasów średniowiecza. W postaci naparów używano jej w czasie przeziębień i w chorobach z wysoką gorączką, a także w dolegliwościach wątroby i w czasie biegunek. Przypisywano jej także właściwości chłodzące i osuszające, więc okłady z dzikiej róży stosowano na trudno gojące, ropne rany, na owrzodzenia, oparzenia. Dzika róża proszek to czysta skórka z dzikiej róży zmielona do postaci grubego proszku, którą zażywa się łyżeczką. Proszek jest bardzo smaczny, kwaśny i co najważniejsze to czysta i naturalna postać witamin i minerałów.
Dzika róża to pospolity gatunek krzewów z rodziny różowatych. Rośnie dziko na półkuli północnej w strefie umiarkowanej i ciepłej. Rozprzestrzeniła się również w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce różę stosowano już od czasów średniowiecza. W postaci naparów używano jej w czasie przeziębień i w chorobach z wysoką gorączką, a także w dolegliwościach wątroby i w czasie biegunek. Przypisywano jej także właściwości chłodzące i osuszające, więc okłady z dzikiej róży stosowano na trudno gojące, ropne rany, na owrzodzenia, oparzenia. Surowcem zielarskim jest dojrzały owoc zebrany w odpowiednim terminie i wysuszony w niezbyt wysokiej temperaturze. Owoce róży zawierają duże ilości witaminy C, ale też witaminy B2, K, PP, E. Oprócz witamin zawierają: garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, pektyny i cukry.
