+48 574 727 231
Extra Options
Dereń właściwy (Cornus mas) z rodziny dereniowatych (Cornaceae) to silnie rosnący krzew lub drzewo osiągające do 8 m wysokości. Jest rośliną sadowniczą, nader pożyteczną i z tej przyczyny godną szerszego rozpowszechnienia. Wywodzi się z Azji Środkowej, skąd rozprzestrzenił się na inne rejony globu ziemskiego, docierając także do Polski.
Owoce derenia jadalnego są przede wszystkim bogate w witaminę C (średnio 125mg/100g). Poza tym zawierają także cukry (glukoza, sacharoza), kwasy organiczne, antocyjany, flawonoidy i składniki mineralne (potas, wapń, fosfor, magnez, miedź, cynk, mangan i inne).
Dawniej w medycynie ludowej przetwory z derenia (zwłaszcza nalewki) traktowano jako lek podawany na gorączkę, anemię lub dolegliwości żołądkowe. Obecnie spożywanie owoców derenia jadalnego poleca się osobom zmagających się z przeziębieniem, słabą przemianą materii i nadwagą.
Herbatka z owoców derenia wzmocni organizm, wspomoże pracę przewodu pokarmowego oraz zwiększy odporność organizmu. Polecana jest szczególnie podczas przeziębienia.
Czubatą łyżeczkę suszonych owoców derenia wsyp do szklanki, zaleć wrzątkiem i odstawić pod przykryciem na 15 minut. W przeciwieństwie do innych herbat ziołowych, tę z derenia można pić bez żadnych ograniczeń.
Konfitura z derenia – Do przygotowania konfitury z derenia będą potrzebne: 1 kg dojrzałych owoców derenia, 2 kg cukru.
Owoce obrać, opłukać, wydrylować (jeśli konfitura ma być dodatkiem do herbaty, pestki można zostawić). Z cukru i 1/2 litra wody ugotować syrop, wsypać do niego owoce i odstawić na 24 godziny. Gotować na dużym ogniu. Gdy syrop zacznie wrzeć, zmniejszyć ogień i smażyć, aż owoce będą przezroczyste. Gorącą konfiturę nałóżyć do słoików.
Nalewka z derenia jadalnego:
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
| Waga | Brak danych |
|---|---|
| Waga | 50g, 250g, 500g, 1000g |
| Numer partii | SD-100 |
| Data ważności | 2024.09.11 |
| Kraj pochodzenia | Polska |
Dzika róża to pospolity gatunek krzewów z rodziny różowatych. Rośnie dziko na półkuli północnej w strefie umiarkowanej i ciepłej. Rozprzestrzeniła się również w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce różę stosowano już od czasów średniowiecza. W postaci naparów używano jej w czasie przeziębień i w chorobach z wysoką gorączką, a także w dolegliwościach wątroby i w czasie biegunek. Przypisywano jej także właściwości chłodzące i osuszające, więc okłady z dzikiej róży stosowano na trudno gojące, ropne rany, na owrzodzenia, oparzenia. Surowcem zielarskim jest dojrzały owoc zebrany w odpowiednim terminie i wysuszony w niezbyt wysokiej temperaturze. Owoce róży zawierają duże ilości witaminy C, ale też witaminy B2, K, PP, E. Oprócz witamin zawierają: garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, pektyny i cukry.
Głóg jest krzewem rodzącym soczyste, czerwone owoce. Szczególne właściwośći prozdrowotne posiadają kwiaty oraz owoce głogu. W naszym kraju głóg występuje na terenach nizin oraz w obszarze niższych partii gór. Krzew głogu często występuje w parkach oraz ogrodach jako rośna ozdobna.
Jednym z najbardziej cennych związków zawartych w głogu są flawonoidy oraz procyjanidyny (czyli przeciwutleniacze). Dodatkowo, zarówno w kwiatach jak i w owocach głogu znaleźć możemy:
– fenylokwasy,
– kwasy triterpenowe,
– witaminę C.
Jałowiec to krzew dorastający do 10 metrów wysokości. Dobrze rośnie na terenach jałowych (stąd jego nazwa) i zakwaszonych, jak również na pastwiskach oraz nieużytkach. Jałowiec posiada charakterystyczne owoce w kolorze granatowym, które po zawiązaniu się są barwy zielonej, a dojrzewają dopiero w następnym roku.
Surowcem leczniczym są owoce. W ich składzie znajdziemy: olejki lotne (pinen, sabinen, terpineol), cukry (glukoza oraz fruktoza), garbniki, związki żywicowe, kwasy organiczne oraz flawonoidy. Mają działanie moczopędne, żółciopędne oraz polecane są w zaburzeniach trawienia. Olejek jałowcowy stosuje się również zewnętrznie jako środek o właściwościach odkażających i drażniących.
Jagody goji to owoce krzewu z gatunków znanych jako kolcowój pospolity lub kolcowój szkarłatny (Lycium barbarum L.) oraz kolcowój chiński (Lycium chinese). Lecznicze właściwości owoców kolcowoju tybetańskiego są od ponad 2 tys. lat wykorzystywane w tradycyjnej medycynie chińskiej.
Jagody goji zawierają szereg istotnych składników odżywczych takich jak: witamina A, witaminy z grupy B (B1, B2, B6), witamina E i witamina C (jagody goji uważa są za jedno z najbogatszych jej źródeł na świecie), składniki mineralne (żelazo, cynk, fosfor, wapń, selen, chrom, magnez, potas, miedź, german), błonnik, mikroelementy, karotenoidy, 18 aminokwasów, węglowodany, tłuszcze, monosacharydy i polisacharydy (w tym LBP – bioaktywny kompleks polisacharydowy), nienasycone kwasy tłuszczowe (np. kwas omega 6, kwas linolowy), olejki eteryczne, związki polifenolowe, związki seskwiterpenowe, sterole roślinne, β-sitosterol, cyperon, zeaksantyna i luteina.