501 357 547
Szanta zwyczajna jest to bylina dorastająca do 50 cm wysokości. Pochodzi z Azji. W Polsce występuje pospolicie na nizinach oraz w rejonach górskich. Liście, ma charakterystycznie ułożone parami na czterokanciastej łodydze, są jajowate, pomarszczone, brzegiem karbowane. Kwiaty drobne, białe, zebrane w katach górnych liści tworzą okółki. Cała roślina pokryta jest szarymi, drobnymi włoskami. Szanta kwitnie od czerwca do sierpnia .
Surowiec stanowią nie zdrewniałe górne części rośliny, ścinane na początku kwitnienia i suszone. Głównym składnikiem ziela szanty jest mieszanina związków diterpenowych, alkohole diterpenowe, sterole i triterpeny, pochodne fenolokwasów z grupy fenylopropanoidów, flawonoidy, taniny i garbniki.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar. 1 łyżkę ziela szanty zalać szklanką wrzątku, pozostawić pod przykryciem 30 minut , odcedzić. Pic w kilku porcjach między posiłkami w nie domaganiach wątroby.
Syrop. Stosowany jest w przewlekłym kaszlu, otrzymujemy go z naparu 100 g ziela szanty i ¾ litra wody ogrzewanego na słabym ogniu1 ½ kg cukru aż do uzyskania właściwej konsystencji.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Kozłek lekarski może osiągnąć wysokość do 1.2 metra. Jego kłącze jest barwy z żółto-białej. Łodygi porastają liśćmi o spiczastym kształcie, przeważnie występuje od 7 do 10 par liści. Kwiaty kozła lekarskiego są barwy białej, mogą mieć również odcień różowy lub fioletowy. W składzie kozłka znajdziemy m.in. olejki eteryczne, waltraty, alkaloidy, iridoidy, kwas walerenowy, kwasy organiczne, terpeny, trójterpeny
Ostropest plamisty (Silybum marianum) jest rośliną stosowaną m.in. przy leczeniu wątroby oraz woreczka żółciowego. Cechuję się silnymi właściwościami oczyszczającymi organizm, dzięki czemu ma pośredni wpływ na prawie wszystkie funkcje ustroju.
Ostropest dorasta do wysokości około 1,6 m. dlatego często przedstawiany jest jako „okazały oset”. Roślina ta wywodzi się z terenów basenu Morza Śródziemnomorskiego. Rozpowszechniła się i występuje także w Europie i Ameryce Północnej. W przeszłości ostropest uprawiany był również jako warzywo.
W zielarstwie stosuje się wyłącznie owocu ostropestu plamistego pochodzącego z eko upraw. W składzie dojrzałych owoców ostropestu znajduje się około 3% sylimaryny, wykazującej działanie antyhepatoksyczne.
Lubczyk aktualnie uprawia się na całym świecie. Wykorzystywany jest nie tylko w kuchni, ale także jako środek leczniczy. Od wieków stosowany był w dolegliwościach układu moczowego, pokarmowego i oddechowego. W zielarstwie używa się korzeni i liści lubczyku. Korzeń zawiera olejek lotny, skrobię, cukry, substancje żywicowe, kumarynę, fitosterole i kwasy organiczne. Odwar z korzenia jest pomocny w leczeniu niewydolności nerek i nieżytów dróg moczowych. Kumaryna ma działanie przeciwzakrzepowe, a fitosterole są istotnym elementem profilaktyki przeciwmiażdżycowej. Warto pamiętać, że podczas stosowania naparów z korzenia lubczyku należy unikać intensywnej ekspozycji na słońce.
Skrzyp polny: skrzyp, chwoszczka, kocie ogonki, koński ogon, koszczka, krzemionka, przęstka, strzępka, świńskie orzechy Roślina wieloletnia, popularna w Polsce, rośnie na glebach podmokłych i bagniskach. Obecność skrzypu wskazuje na silne zakwaszenie podłoża. Surowiec zielarski stanowi nadziemna część rośliny zbierana od czerwca do sierpnia. Skrzyp jest jednym chyba pośród polskich ziół, zawierającym w sobie tak wiele łatwo rozpuszczalnej krzemionki, a więc przyswajalnej przez organizm, oraz sole glinu i potasu, a także mało zbadany związek gorzki i sporo witaminy C.
