501 357 547
Kwiatostan lipy pozyskiwany jest poprzez obcinanie tylko kwitnących wierzchołków. Po ususzeniu kwiaty mają naturalny zapach i jasnożółty kolor. Kwiat lipy zawiera flawonoidy (pochodne kwercetyny i kemferolu), garbniki, olejki eteryczne, kwasy organiczne, witaminę PP oraz śluz.
Od wieków lipa dawała wiele korzyści gospodarstwom domowym, a jej kwiatostan od zawsze był cenionym lekiem ludowym, zaś pszczołom po dziś dzień kwiaty dostarczają nektaru.
Herbatka z kwiatu lipy: łyżeczkę do dwóch suszu na jedną filiżankę napoju. Zalewamy wrzątkiem i pozostawiamy przykryciem na 5-10 minut. Odcedzamy. Można pić 3 razy dziennie po malej filiżance (lup ½ szklanki).
Odwar (do użycia zewn.): Osiem łyżek stołowych kwiatu lipy zalać 0,5 litra letniej wody. Gotować ok. 20 minut i odcedzić. Płukać gardło w stanach zapalnych lub dodać do kąpieli (przy nerwobólach).
Leszczyna pospolita z rodziny brzozowatych jest rozłożystym, silnie rosnącym krzewem osiągającym do 4 m wysokości. Gałęzie mają ciemnoszarą korę, liście są owalne, krótko-ogonkowe, ząbkowane i szorstkie. Krzew rośnie w strefie umiarkowanej i pośredniej między umiarkowaną a subtropikalną. W Polsce występuje jako podszycie w lasach liściastych i mieszanych. Liście leszczyny mają znaczenie lecznicze.
Ostropest plamisty (Silybum marianum) jest rośliną stosowaną m.in. przy leczeniu wątroby oraz woreczka żółciowego. Cechuję się silnymi właściwościami oczyszczającymi organizm, dzięki czemu ma pośredni wpływ na prawie wszystkie funkcje ustroju.
Ostropest dorasta do wysokości około 1,6 m. dlatego często przedstawiany jest jako „okazały oset”. Roślina ta wywodzi się z terenów basenu Morza Śródziemnomorskiego. Rozpowszechniła się i występuje także w Europie i Ameryce Północnej. W przeszłości ostropest uprawiany był również jako warzywo.
W zielarstwie stosuje się wyłącznie owocu ostropestu plamistego pochodzącego z eko upraw. W składzie dojrzałych owoców ostropestu znajduje się około 3% sylimaryny, wykazującej działanie antyhepatoksyczne.
Krwawnik pospolity jest rośliną o właściwościach leczniczych i należy do rodziny złożonych (astrowatych). W naszym kraju jako pospolicie rosnący chwast występuje na przydrożach, miedzach, pastwiskach, nieużytkach oraz suchych łąkach. Liście są podłużne, pierzaste, lancetowate i układające się jak pióra strusia. Łodyga jest sztywna i nie posiada wielu odrostów rozgałęziona. Sama roślina dorasta przeważnie do 60-80 cm wysokości.
Jest pomocna w wielu schorzeniach i chorobach, ale przede wszystkim jej cenne działanie docenią głównie kobiety. Bez znaczenia czy jest to młoda kobieta o nieregularnych miesiączkach czy starsza w okresie przekwitania, ma on korzystny wpływ na narządy płciowe każdej kobiety.
Melisa lekarska znajdują się duże ilości olejków eterycznych, które posiadają związki trepenowe (cytral, linalol i cytronelal), nadające jej delikatny cytrusowy aromat. Pozostałymi substancjami aktywnimi są garbniki, fenolokwasy (kawowy, rozmarynowy i felurolowy) oraz goryczce, jak również związki triterpenowe, śluzy, flawonoidy oraz kwasy organiczne. Melisa jest także dobrym źródłem witaminy C a także soli mineralnych.
