Owies prawdziwy to roślina jednoroczna z grupy traw. Zioło to dorasta do wysokości do 80 cm. Jego historia jest najkrótsza ze wszystkich szeroko uprawianych zbóż. Jego pierwsze uprawy datuje się na około 1000 lat przed naszą erą. Owies pochodzi z rodziny chwastów, zauważonych tylko dlatego, że rosły często na polach wśród innych zbóż. W medycynie oraz kosmetyce wykorzystuje się: ziele, słomę oraz otręby – ponieważ one także zawierają wiele wartościowych składników (m.in. flawonoidy, saponiny sterydowe, amid kwasu nikotynowego, rozpuszczalną w wodzie krzemionkę, aminokwasy, lipoproteidy,peptydy).
Odwar – 1 łyżkę rozdrobnionego, suchego ziela zalać szklanką gorącej wody i odstawić pod przykryciem na 15 minut. Potem podgrzać i gotować na małym ogniu przez 5 minut. Przecedzić i odcisnąć ziele, następnie uzupełnić odwar przegotowaną wodą do objętości 1 szklanki. W razie problemów z nerkami, pęcherzem czy kamicą moczową pić 3 razy dziennie po szklance odwaru.
Nalewka z ziela owsa: 20g ziela owsa zalewamy 100 ml 70% spirytusu, odstawiamy w ciemne miejsce. Po 10 dniach można już pić, codziennie na noc po 10-20 kropli rozpuszczonych w wodzie. Ma ona działanie moczopędne, usuwa piasek z nerek, pomocna przy leczeniu prostaty. Ma też działanie wykrztuśne, uspokajające i łagodzące podrażnienia.
Kąpiel: Słoma owsiana używana zewnętrznie w postaci kąpieli jest idealnym środkiem leczącym dokuczliwe złogi w piętach, tzw ostrogi. Przez od 6 do 8 tygodni należy każdego dnia moczyć stopy w wywarze ze słomy owsianej z dodatkiem dwóch łyżek soli ciechocińskiej. Kąpiel z ziela owsa łagodzi także haluksy oraz bóle reumatyczne. Kąpiel całego ciała w wywarze ze słomy owsianej zmniejsza podrażnienia skóry, ujędrnia i działa kojąco na całe ciało.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Kolendra to przyprawa stosowana niemal na całym całym świecie. Wszystkie części tej rośliny nadają się do spożycia, jednakże najczęściej stosowane w kuchni są jej, zbliżone wyglądem do natki pietruszki, liście oraz nasiona, nadające daniom korzenno-ostry smak. Choć kolendrę używa się przeważnie jako przyprawą kuchenną (stanowi m.in. istotny dodatek do wielu mieszanek przyprawowych np. curry), od dziesięcioleci ceniona jest również za swoje właściwości lecznicze. W zielu kolendry znajdziemy mnóstwo cennych składników odżywczych m. in. antyoksydanty, minerały, takie jak wapń, sód, potas oraz witaminy – C, B1, B2 i PP.
Wrotycz jest rośliną wieloletnią, osiąga wysokość do 120 cm. bardzo aromatyczna, nieco kamforowa gorzka w smaku. Zakwita w okresie od lipca do września. Występuje przy przydrożach, budowach, na usypiskach oraz przy wykopach, na łąkach oraz polach, nad brzegami wód, ugorach i polanach leśnych, w ziołoroślach.
Ekstrakty z wrotyczu posiadają silne działanie. Środki oparte o wrotycz pobudzają akcje serca zwiększając siłę jego skurczów, pobudzają oddychanie, stymulują wytwarzanie hormonów. Regulują cykl miesiączkowy. Zwiększają ukrwienie narządów płciowych oraz polepszają odczuwanie wrażeń seksualnych. Wydłużają efekt doznań płciowych. Eliminują bóle głowy, bóle miesiączkowe oraz kolki.
Babka lancetowata jej inne nazwy to: babka wąskolistna, babka koniczynowa, języczki polne. Babka jest byliną o charakterystycznych gładkich, ciemnozielonych liściach, zebranych w przyziemną różyczkę. Liście te są dodatkowo górą zaostrzone, dołem zaś zwężają się w ogonek. Kwiatostan tej rośliny przyjmuje postać kulistego lub jajowatego kłosa. Babka lancetowata kwitnie od maja do sierpnia.
Babka lancetowata od wieków znana jest i stosowana w medycynie ludowej. Zielarki znały jej walory i chętnie stosowały. Jej walory lecznicze doceniano już w starożytności, gdzie stosowano sok z babki na ukąszenia skorpionów i węży. W średniowieczu okłady z liści babki pomagały na złamania i opuchlizny oraz jako antidotum na miłosne oczarowanie.
Kozłek lekarski może osiągnąć wysokość do 1.2 metra. Jego kłącze jest barwy z żółto-białej. Łodygi porastają liśćmi o spiczastym kształcie, przeważnie występuje od 7 do 10 par liści. Kwiaty kozła lekarskiego są barwy białej, mogą mieć również odcień różowy lub fioletowy. W składzie kozłka znajdziemy m.in. olejki eteryczne, waltraty, alkaloidy, iridoidy, kwas walerenowy, kwasy organiczne, terpeny, trójterpeny
