Tatarak jest to gatunek byliny z rodziny tatarakowatych. Wywodzi się najprawdopodobniej z Indii oraz Chin, lecz rozniósł na inne strefy klimatyczne: od subtropikalnej po umiarkowaną. Do Polski przybył wraz z Tatarami lub Turkami w czasie najazdów. Można spotkać go w całym kraju nad brzegami jezior, stawów, strumieni, na mokradłach i bagnach.
Tatarak posiada również inne nazwy: kalmus, ajer, szuwar, tatarskie ziele, łącz, lepich.
W kłączach tataraku znajduje się olejek eteryczny, którego głównym składnikiem są związki seskwiterpenowe. Dodatkowo w tataraku znajdują się związki gorzkie, garbniki, aminy, węglowodany, kwasy organiczne a także sole mineralne.
Tatarak – według literatury kłącze tataraku posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- uspokajająco,
- rozkurczająco,
- nasennie,
- wspomaga trawienie
- hamuje rozwój pasożytów przewodu pokarmowego,
- po zastosowaniu w formie wyciągów alkoholowych zabija pasożyty zewnętrzne,
- działa przeciwwirusowo (olejek, nalewka),
- przeciwgrzybiczo,
- antybakteryjnie,
- pierwotniakobójczo,
- lekki napar tatarakowy zastosowany na oczy i skórę hamuje stan zapalny i obrzęk, ściąga ropę, usprawnia krążenie krwi, likwiduje worki i cienie pod oczami,
- mocny napar może posłużyć do płukania włosów z łupieżem, wypadających, z brakiem połysku i elastyczności. Dobrze odświeża i odkaża jamę ustną i gardło (płukanki) w razie nieprzyjemnego zapachu z ust i stanu zapalnego.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Możemy wykorzystywać proszki na różne sposoby niedostępne pociętym ziołom, jak np. w smoothie, shake’ach, ziołomiodach, dodać do jogurtu lub też w kapsułkach przy użyciu kapsułkarki ręcznej.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
