Szanta zwyczajna jest to bylina dorastająca do 50 cm wysokości. Pochodzi z Azji. W Polsce występuje pospolicie na nizinach oraz w rejonach górskich. Liście, ma charakterystycznie ułożone parami na czterokanciastej łodydze, są jajowate, pomarszczone, brzegiem karbowane. Kwiaty drobne, białe, zebrane w katach górnych liści tworzą okółki. Cała roślina pokryta jest szarymi, drobnymi włoskami. Szanta kwitnie od czerwca do sierpnia.
Surowiec stanowią nie zdrewniałe górne części rośliny, ścinane na początku kwitnienia i suszone. Głównym składnikiem ziela szanty jest mieszanina związków diterpenowych, alkohole diterpenowe, sterole i triterpeny, pochodne fenolokwasów z grupy fenylopropanoidów, flawonoidy, taniny i garbniki.
Szanta – według literatury ziele szanty posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- stosowana w dolegliwościach żołądkowo-jelitowych,
- utracie apetytu,
- jako środek żółciopędny i żółciotwórczy
- jako środek łagodzący kaszel i wszystkie problemy związane z drogami oddechowymi,
- jako środek wykrztuśny,
- używana przy kokluszu,
- zewnętrznie na rany spowodowane ugryzieniem węży,
- wspomagająco przy takich choróbach jak: gruźlica, zapalenie oskrzeli, gardła i zatok, tyfus i żółtaczka
- stosowana także w niepłodności u kobiet, braku menstruacji oraz jako środek zwiększający laktację,
- obniża poziom glukozy, a także tróglicerydów i cholesterolu,
- przynosił ulgę w bólach i działa rozkurczająco,
- napary z ziela szanty używane są także jako środek napotny usuwający gorączkę,
- działają również lekko diuretycznie.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar. 1 łyżkę ziela szanty zalać szklanką wrzątku, pozostawić pod przykryciem 30 minut , odcedzić. Pic w kilku porcjach między posiłkami w nie domaganiach wątroby.
Syrop. Stosowany jest w przewlekłym kaszlu, otrzymujemy go z naparu 100 g ziela szanty i ¾ litra wody ogrzewanego na słabym ogniu1 ½ kg cukru aż do uzyskania właściwej konsystencji.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
