Rumianek rzymski zwany również rumianem szlachetnym to aromatyczna roślina z rodziny astrowatych osiągająca 15-30 cm wysokości. Rumianek rzymski zaczęto uprawiać w XVI wieku w krajach Europy zachodniej, z biegiem czasu rozpowszechniono jego uprawę także w środkowej i wschodniej Europie oraz na innych kontynentach, np. w Ameryce Północnej i Południowej. W skład surowca zielarskiego, którym jest koszyczek rumianu szlachetnego, wchodzą olejek eteryczny, kumaryny, flawonoidy, fenolokwasy, garbniki katechninowe, gorycze, fitosterole, cholina, inozyt, triterpeny, witamina C oraz sole mineralne z dużą zawartością potasu.
Rumianek rzymski – według literatury kwiaty rumianku rzymskiego posiadają właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- wiatropędne,
- rozkurczowe,
- przeciwzapalne,
- podawany przy nieżycie żołądka i jelit,
- zmniejszonej tolerancji na niektóre chemioterapeutyki,
- przeciw dolegliwościom żołądka na tle nerwicowym,
- zaburzeniom w okresie ciąży (np. nudności),
- trudnościom w trawieniu i bolesnym skurczu jelit u małych dzieci,
- pomocniczo – w nadkwaśności, wrzodzie żołądka lub dwunastnicy oraz wrzodziejącym zapaleniu jelit,
- wraz z innymi ziołami – w przewlekłym zapaleniu dróg moczowych, zwłaszcza kłębków nerkowych i pęcherza,
- zewnętrznie – na owrzodzenia skóry, żylaki odbytu, owrzodzenia żylakowe kończyn dolnych.
Jak przygotować napar z Rumianka Rzymskiego?
Napar z rumianku rzymskiego: 1 łyżkę suszonych koszyczków zalać 2 szklankami wody. Pić 2 -3 razy dziennie. Napar może być wykorzystany do płukania włosów.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
