Krwawnik pospolity jest rośliną o właściwościach leczniczych i należy do rodziny złożonych (astrowatych). W naszym kraju jako pospolicie rosnący chwast występuje na przydrożach, miedzach, pastwiskach, nieużytkach oraz suchych łąkach. Liście są podłużne, pierzaste, lancetowate i układające się jak pióra strusia. Łodyga jest sztywna i nie posiada wielu odrostów rozgałęziona. Sama roślina dorasta przeważnie do 60-80 cm wysokości.
Jest pomocna w wielu schorzeniach i chorobach, ale przede wszystkim jej cenne działanie docenią głównie kobiety. Bez znaczenia czy jest to młoda kobieta o nieregularnych miesiączkach czy starsza w okresie przekwitania, ma on korzystny wpływ na narządy płciowe każdej kobiety.
Napar z krwawnika pospolitego – jedną łyżeczkę do herbaty ziela zaparzyć w 0,25 L wody i pozostawić na parę minut do naciągnięcia.
Półkąpiel – Około 100 g krwawnika zalać zimną wodą i pozostawić na noc. Kolejnego dnia doprowadzić do wrzenia i dolać do wody z kąpielą.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Lubczyk aktualnie uprawia się na całym świecie. Wykorzystywany jest nie tylko w kuchni, ale także jako środek leczniczy. Od wieków stosowany był w dolegliwościach układu moczowego, pokarmowego i oddechowego. W zielarstwie używa się korzeni i liści lubczyku. Korzeń zawiera olejek lotny, skrobię, cukry, substancje żywicowe, kumarynę, fitosterole i kwasy organiczne. Odwar z korzenia jest pomocny w leczeniu niewydolności nerek i nieżytów dróg moczowych. Kumaryna ma działanie przeciwzakrzepowe, a fitosterole są istotnym elementem profilaktyki przeciwmiażdżycowej. Warto pamiętać, że podczas stosowania naparów z korzenia lubczyku należy unikać intensywnej ekspozycji na słońce.
Leszczyna pospolita z rodziny brzozowatych jest rozłożystym, silnie rosnącym krzewem osiągającym do 4 m wysokości. Gałęzie mają ciemnoszarą korę, liście są owalne, krótko-ogonkowe, ząbkowane i szorstkie. Krzew rośnie w strefie umiarkowanej i pośredniej między umiarkowaną a subtropikalną. W Polsce występuje jako podszycie w lasach liściastych i mieszanych. Liście leszczyny mają znaczenie lecznicze.
Melisa lekarska znajdują się duże ilości olejków eterycznych, które posiadają związki trepenowe (cytral, linalol i cytronelal), nadające jej delikatny cytrusowy aromat. Pozostałymi substancjami aktywnimi są garbniki, fenolokwasy (kawowy, rozmarynowy i felurolowy) oraz goryczce, jak również związki triterpenowe, śluzy, flawonoidy oraz kwasy organiczne. Melisa jest także dobrym źródłem witaminy C a także soli mineralnych.
Ziele szałwii to mocno rozgałęziona roślina, dorastająca do 60 cm wysokości, posiadająca całkiem silny zapach przypominający aromat kamfory. Szałwia przeważnie uprawia się w ogródkach, w miejscach słonecznych, na bogatej w wapń glebie. Ma fiołkowe kwiecie oraz szarozielone, jajowate i kosmate liście.
Surowcem zielarskim szałwii są liście, w których znajdziemy olejki lotne (posiadające cyneol, pimen, tujon i kamforę) jak również garbniki, pikrosalwinę, trójterpeny, witaminę B1 i kwas nikotynowy.
