Koper włoski zalicza się do roślin baldaszkowatych. Chodzi tu o charakterystyczny kształt kwiatostanów. Roślina ta rośnie głównie nad Morzem Śródziemnym i we wschodnich rejonach Kaukazu. Uprawia się ją także w Azji Środkowej. Jest to spora roślina dwuletnia. Pod koniec cyklu może sięgać dwóch metrów. Średnica korzeni dochodzi do dwóch centymetrów.
Surowcem są owoce kopru włoskiego, które zwierają glikozydy fenolowe, flawonoidy, olejek eteryczny (anetol), sole mineralne, cukry.
Koper włoski – według literatury nasiona kopru włoskiego posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- stymuluje wydzielanie soku żołądkowego,
- zmniejsza napięcie mięśni gładkich przewodu pokarmowego,
- pobudza ruchy perystaltyczne jelit,
- ma właściwości wiatropędne,
- łagodzi ból wywołany wzdęciami i przywraca prawidłowy przebieg procesów trawiennych,
- żucie kilku nasion kopru włoskiego odświeży oddech,
- przeciwbakteryjne właściwości kopru sprawiają, że usuwa on przyczynę nieświeżego oddechu – bakterie
- pobudza również wydzielanie śluzu w górnych drogach oddechowych oraz przywraca prawidłowy ruch nabłonka rzęskowego, co ułatwia odkrztuszanie,
- mają słabe działanie mlekopędne, co wykorzystywane jest czasem przez karmiące matki,
- regularne picie herbatki z kopru włoskiego pomaga wydalić z organizmu nadmiar nagromadzonej w nim wody,
- pomaga również pozbyć się z organizmu toksyn i zmniejsza ryzyko chorób układu moczowego.
- związki tego surowca likwidują wzdęcia, wiatry, nadmierną fermentację w jelitach oraz pobudzają żołądek do intensywniejszego działania.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar 1 łyżka stołowa owoców i 1 szklanka wrzątku. Pije się 2-3 razy dziennie po 1 szklance.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
