Arnika górska to rośliny z rodziny astrowatych. Rośnie dziko w górach europejskich i północnoamerykańskich. Posiada liście które w różyczce są eliptycznojajowate, przylegające do ziemi, zaś liście łodygowe lancetowate. Arnikę rozmnaża się wegetatywnie przez podział kłączy. Kwiaty arniki zawierają flawonoidy oraz olejek eteryczny a także liczne karotenoidy, kompleks goryczkowy, arnicynę, saponinę, arnidiol, fitosterole, izokwercetynę, astragalol. Natomiast kłącze zawiera liczne garbniki do 6,5% olejku eterycznego oraz żywicę. Cała roślina posiada bardzo dużą wartość leczniczą. Zbiera się przede wszystkim koszyczki kwiatowe.
Arnika Kwiat – według literatury kwiat arniki posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
potrafi przyspieszyć gojenie się tkanek,
jest powszechnie stosowana w celu poprawy krążenia krwi, umożliwiając szybki dostęp tlenu do komórki,
stosowana miejscowo, przyspiesza gojenie się siniaków i zwichnięć,
sportowcy stosują preparaty z arniki jako dodatek przed treningiem, aby zapobiec nadmiernemu bólowi mięśni i stawów po ekstremalnej aktywności,
uważa się, że arnika górska jest skutecznym ziołem w infekcjach bakteryjnych, w tym salmonelli i listerii,
w medycynie ludowej, była stosowana w bólach głowy i napadach migrenowych,
rozpoznano również działania uspokajające, które niwelują ból i relaksują mięśnie,
płukanka z arniki jest polecana przez dentystów po zabiegach wyrywania zębów,
znana jest również jako zioło obniżające gorączkę i środek do walki z kokluszem,
arnikę górską używa się wewnętrznie na problemy skórne, takie jak: egzema, czyraki, ropienie.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar z kwiatów lub ziela – 1 łyżkę surowca rozdrobnionego suchego zalać 1 szklanką wrzącej wody, odstawić pod przykryciem na 30 minut, przecedzić. W ciągu dnia wypić 50 ml naparu, najlepiej z miodem. Przechowywać w lodówce. Ponadto do okładów i przemywania. Kuracja doustna: 14-18 dni, potem przerwa minimum 1 miesiąc.
Informacje zaczerpnięte z ogólnodostępnej literatury zielarskiej.
Kolendra to przyprawa stosowana niemal na całym całym świecie. Wszystkie części tej rośliny nadają się do spożycia, jednakże najczęściej stosowane w kuchni są jej, zbliżone wyglądem do natki pietruszki, liście oraz nasiona, nadające daniom korzenno-ostry smak. Choć kolendrę używa się przeważnie jako przyprawą kuchenną (stanowi m.in. istotny dodatek do wielu mieszanek przyprawowych np. curry), od dziesięcioleci ceniona jest również za swoje właściwości lecznicze. W zielu kolendry znajdziemy mnóstwo cennych składników odżywczych m. in. antyoksydanty, minerały, takie jak wapń, sód, potas oraz witaminy – C, B1, B2 i PP.
Babka lancetowata jej inne nazwy to: babka wąskolistna, babka koniczynowa, języczki polne. Babka jest byliną o charakterystycznych gładkich, ciemnozielonych liściach, zebranych w przyziemną różyczkę. Liście te są dodatkowo górą zaostrzone, dołem zaś zwężają się w ogonek. Kwiatostan tej rośliny przyjmuje postać kulistego lub jajowatego kłosa. Babka lancetowata kwitnie od maja do sierpnia. Babka lancetowata od wieków znana jest i stosowana w medycynie ludowej. Zielarki znały jej walory i chętnie stosowały. Jej walory lecznicze doceniano już w starożytności, gdzie stosowano sok z babki na ukąszenia skorpionów i węży. W średniowieczu okłady z liści babki pomagały na złamania i opuchlizny oraz jako antidotum na miłosne oczarowanie.
Babka płesznik jest rośliną jednoroczną o słabo rozgałęzionej łodydze w górnej części krótko gruczołkowato owłosiona, dorasta do 30 cm. Nasiona babki płesznika ( Semen Psyllii ) zawierają duże ilości substancji śluzowych które znajdują się w łupinie nasiona. Ponadto nasiona zwierają trisacharydy, białko, fitosterole, aukubiny, olej tłusty, sterole i triterpeny. Nasiona babki płesznika dzięki dużej zawartości błonnika działają oczyszczająco, wspomagająco na pracę jelit, i przeczyszczająco.
Perz właściwy jest pospolicie rosnącym chwastem, można go spotkać na polach w całym kraju, przeważnie glebach lekkich. Występuje również przy brzegach lasów, na polanach oraz nieużytkach. Perz jest rośliną wieloletnią o wyjątkowo długich, czołgających kłączach, dorastających nawet do kilku metrów długości. Zakwita w okresie od czerwca do września.