Perz właściwy jest pospolicie rosnącym chwastem, można go spotkać na polach w całym kraju, przeważnie glebach lekkich. Występuje również przy brzegach lasów, na polanach oraz nieużytkach. Perz jest rośliną wieloletnią o wyjątkowo długich, czołgających kłączach, dorastających nawet do kilku metrów długości. Zakwita w okresie od czerwca do września.
W celach leczniczych stosowane są kłącza perzu.
Perz – według literatury kłącze perzu posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- kłącze perzu stosowane jest w leczeniu kamicy moczowej, w zaburzeniach pracy nerek z towarzyszącymi obrzękami,,
- niewydolność wątroby oraz zmniejszona produkcja żółci,
- skłonnościach do powstawania kamieni w drogach żółciowych,
- przy podwyższonym poziomie cholesterolu oraz tłuszczów we krwi,
- w schorzeniach, w których jest polecane zwiększone wydalanie szkodliwych produktów przemiany materii, np. w chorobie gośćcowej, skazie moczanowej, niektórych chorobach skórnych (np. trądzik pospolity, wyprysk),
- po zatruciach pokarmowych jak również po przebytych zakażeniach, kuracji antybiotykami oraz chemioterapeutykami,
- jest także stosowany jako ziele przeciwcukrzycowe.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar -½ łyżki (ok. 2,5g) kłączy zalać 1 szklanką (200 ml) letniej wody. Ogrzewać do wrzenia i gotować powoli pod przykryciem 5 minut. Odstawić na 15 minut i przecedzić. Pić po szklance napar do 3 razy dziennie. Płukanie jamy ustnej herbatką z ziela działa przeciwzapalnie.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
