Ziele szałwii to mocno rozgałęziona roślina, dorastająca do 60 cm wysokości, posiadająca całkiem silny zapach przypominający aromat kamfory. Szałwia przeważnie uprawia się w ogródkach, w miejscach słonecznych, na bogatej w wapń glebie. Ma fiołkowe kwiecie oraz szarozielone, jajowate i kosmate liście.
Surowcem zielarskim szałwii są liście, w których znajdziemy olejki lotne (posiadające cyneol, pimen, tujon i kamforę) jak również garbniki, pikrosalwinę, trójterpeny, witaminę B1 i kwas nikotynowy.
Szałwia – według literatury ziele szałwii posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- działa przeciwzapalnie i antyseptycznie, osłaniająco i przeciwcukrzycowo,
- obniża poziom cukru we krwi,
- pobudza wydzielanie soku żołądkowego,
- łagodzi bóle brzucha i wzdęcia,
- wzmaga perystaltykę jelit,
- działa wspomagająco w zaburzeniach wątrobowych,
- pomaga w zredukowaniu nadmiernego pocenia się,
- może wzmagać krwawienia miesiączkowe.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar w postaci napoju: 1 – 2 g szałwii zalać szklanką wrzącej wody. Zaparzać pod przykryciem około 15 minut, odcedzić. Spożywać 1 do 3 razy dziennie po szklance naparu.
Napar do płukania jamy ustnej lub stosowania miejscowego: 2 – 3 g szałwii zalać ½ szklanki wrzącej wody. Zaparzać pod przykryciem około 15 minut. Płukać gardło lub jamę ustną kilka razy dziennie. Do okładów: nasączyć naparem jałowy gazik i przykładać w miejscach otarcia skóry.
Herbata z szałwii ziołowej – zaparzać 2 łyżeczki suszonych lub świeżych liści szałwii lekarskiej w 1 ¼ szklanki wrzącej wody przez około 35 minut. Następnie wywar przecedzić i dodać (jak to chce) odrobinkę miodu. Herbatkę pić po pół szklanki co kilka godzin.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
