Wierzba purpurowa to roślina z rodziny wierzbowatych występująca w Azji, Pn. Afryce i dużej części Europy. W Polsce zasiedla obszary nizinne.
Surowcem zielarskim jest przede wszystkim kora. Pozyskuje się ją wiosną, gdy ruszają soki przed pojawieniem się liści. Należy ją zbierać tylko z gałęzi ściętych, przy obcinaniu drzew oraz przy ich wyrębie. Do okorowywania wybiera się 2-3-letnie gałązki o gładkiej korze. Skład: saligenina, salicyna, salikortyna, populina, fragilina, grandydentatyna, salirepozyd, garbniki, izosalipurpurozyd.
Wierzba purpurowa – według literatury kora wierzby purpurowej posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- przeciwzapalne,
- przeciwbólowe,
- przeciwgorączkowe,
- antybakteryjne,
- znalazły zastosowanie w schorzeniach reumatycznych, nieżytach jelit, w zwalczaniu gorączki i biegunki,
- pomaga przy pobudzeniu nerwowym, bezsenności i nerwobólach,
- używana do okładów ułatwia gojenie się ran.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Odwar – 1 łyżkę kory zalej szklanką wody, zagotuj i pod przykryciem trzymaj przez 5 minut na małym ogniu. Odstaw na 15 minut, przecedź. Pij po 1/3 szklanki 3 razy dziennie podczas grypy i przeziębienia jako środek zwalczający gorączkę, katar, ból mięśni. Pomoże również w dolegliwościach reumatycznych i nerwobólach, nieżycie żołądka i zapaleniu śluzówki przewodu pokarmowego. Odwar można też stosować do okładów na ropiejące rany.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
