Orzech włoski jest to drzewo liściaste z rodziny orzechowatych, rzędu orzechowców, występujące i uprawiane w Azji, Ameryce Północnej i Południowej oraz w Europie na wschodnich wybrzeżach Morza Śródziemnego. Orzech włoski jest uprawiany w celach spożywczych ze względu na jadalne nasiona, nazywane orzechami włoskimi, a także w celach leczniczych oraz kosmetycznych.
Liście zawierają około 10 procent garbników, karotenoidy, flawonoidy, olejek eteryczny, kwasy organiczne, sole mineralne, beta-karoten, witaminy E, C, B1, B2, B5, K i PP.
Orzech włoski – według literatury liść orzecha włoskiego posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- silne właściwości bakteriobójcze, zwłaszcza w stosunku do gronkowca, paciorkowca,
- wykazują też silne właściwości przeciwgrzybicze,
- obniżają poziom cukru we krwi,
- czyszczą krew,
- stosowane w stanach nieżytowych przewodu pokarmowego.
- stosowane też w problemach skórnych: egzemach, trądziku, liszajach, żylakach odbytu, potliwości stóp,
- w krwawieniach z przewodu pokarmowego,
- krzywicy, cukrzycy, gruźlicy płuc, w skazie moczanowej i w robaczycach,
- w medycynie chińskiej liść orzecha włoskiego stosuje się przy astmie, chorobie beri-beri, impotencji i zaparciach,
- w medycynie indyjskiej natomiast jest stosowany w reumatyzmie.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar z liści orzecha włoskiego: 2 łyżeczki rozdrobnionych liści zalać 2 szklankami wody ciepłej, przykryć, postawić na bardzo małym ogniu i ogrzać do wrzenia (nie gotować). Odstawić na 5 min i przecedzić. Pić po 1/2 szklanki 3-4 razy dziennie przed jedzeniem w dolegliwościach żołądkowo-jelitowych oraz innych wymienionych wyżej.
Do użytku zewnętrznego sporządzić napar w podany wyżej sposób, biorąc półtora łyżki liści orzecha włoskiego i 1/2 łyżki kwiatów rumianku lub kwiatów krwawnika na 2 szklanki wody. Stosować do okładów, obmywań, irygacji, nasiadówek nasiadówek kąpieli pełnej.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
