Ogórecznik lekarski to roślina jednoroczna, pochodząca z krajów śródziemnomorskich. Osiąga wysokość 60 cm oraz wydziela odświeżający zapach, przypominający woń ogórków. Kwiaty ogórecznika są koloru niebieskiego, osiągają wartość 1,5 – 2,5 cm szerokości. Swoje właściwości zdrowotne ogórecznik zawdzięcza dzięki zawartości wyjątkowo wielu substancji korzystnie oddziałujących na nasz organizm. Są to m.in. flawonoidy, śluzy, garbniki, żywice, kwasy organiczne, sole mineralne – krzemu, potasu, magnezu, żelaza, cynku – a także duże ilości karotenu i witaminy C.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar – 1 łyżkę ziela szklanka wrzątku pozostawić na 10 minut pod przykryciem,odcedzić. Pić między posiłkami po połowie naparu.
Odwar – 100g ziela zalać 1 litrem wody,gotować 5 minut,a po tym parzyć jeszcze przez 15 minut. Odcedzić. Używać do płukania i przemywania.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Piołun jest rośliną docenianą od wieków. Pierwsze wzmianki o jej właściwościach leczniczych pochodzą z pierwszych wieków przed naszą erą. Nieco później bylicę piołunu zaczęto używać jako przyprawę. Ze względu na jej gorzki smak używano ją jako przyprawę do piwa.
W wyniku ostatnich badań okazało się, że liście oraz ziele piołunu posiadają unikalne związki goryczowe (absyntynę, artabsynę) nadające mu wyjątkowo gorzki, charakterystyczny smak, olejki eteryczne, flawonoidy, garbniki i sole mineralne wśród których znajduje się dużo potasu. Substancje te działają żółciotwórczo, żółciopędnie, przeciwskurczowo, antyseptycznie i przeciwpasożytniczo.
Babka jajowata występuje na terenach dobrze nawodnionych i nasłonecznionych. W naturalnym środowisku znaleźć ją można w Hiszpanii i na Wyspach Kanaryjskich. Uprawiana jest w Indiach, USA i Brazylii. Jej liście mają charakterystyczny lancetowaty kształt i posiadają delikatne owłosienie. Z rozety wyrastają kwiatostany w kształcie kłosa. Kwiaty babki jajowatej są drobne i mają kolor jasno zielonożółty. Owocem tej rośliny jest torebka zawierająca małe jasnobrunatne nasiona, których łupina jest bogata w związki śluzowe o zastosowaniu leczniczym.
Czystek Cistus Incanus – krzew o niewielkich rozmiarach, rosnący na glebach bogatych w magnez w krajach Europy południowej, Wyspach Kanaryjskich oraz wielu innych w krajach o gorącym klimacie, gdzie znany jest ze swoich właściwości uzdrawiających już od dwóch tysięcy lat. Niezwykłą popularnością cieszy się również w Afryce i na Bliskim Wschodzie. Cistus Incanus należy do najstarszych roślin „ziołowych”, które mają udokumentowane działanie. Czystek jest jednym z najbogatszych źródeł polifenoli – tzn. związków o działaniu antyoksydacyjnym oraz wspierającym układ immunologiczny człowieka. Związki w nim zawarte sklejają wirusy i bakterie, dzięki czemu nie dopuszczają do ich połączenia się z błoną komórkową. Najczęściej stosowany jest jako środek przeciw przeziębieniom, grypie, anginie, a także stanom zapalnym. Ich zawartość w codziennej diecie pomaga zapobiegać przed najgroźniejszymi postaciami raka, w tym raka płuc, żołądka, jelit, przełyku, trzustki, wątroby, gruczołu sutkowego, prostaty oraz skóry. Polifenole hamują również związki odpowiedzialne za powstawanie zmian nowotworowych w organizmie.
Kozłek lekarski może osiągnąć wysokość do 1.2 metra. Jego kłącze jest barwy z żółto-białej. Łodygi porastają liśćmi o spiczastym kształcie, przeważnie występuje od 7 do 10 par liści. Kwiaty kozła lekarskiego są barwy białej, mogą mieć również odcień różowy lub fioletowy. W składzie kozłka znajdziemy m.in. olejki eteryczne, waltraty, alkaloidy, iridoidy, kwas walerenowy, kwasy organiczne, terpeny, trójterpeny
