Jeżówka purpurowa znana także jako echinacea, pochodzi z rodziny astrowatych, podobnie jak takie rośliny lecznicze, jak m.in. arnika, krwawnik, ostropest i nagietek. Jeżówka wywodzi się z Ameryki Północnej, gdzie jej lecznicze właściwości odkryli Indianie. W Polsce jest rośliną uprawianą nie tylko ze względu na prozdrowotne działanie, lecz także na piękne, ozdobne kwiaty.
W ziołolecznictwie wykorzystuje się ziele jeżówki purpurowej (Echinaceae purpureae herba), które zbiera się po raz pierwszy w czasie kwitnienia (lipiec), a drugi raz jesienią.
W jeżówce purpurowej zarówno w zielu jak i w korzeniach znajdują się olejki eteryczne, kwasy organiczne m.in. cykoriowy i kawowy, echinakozyd – pochodna kwasu kawowego, flawonoidy – pochodne kwercetyny i kamferolu, seskwiterpeny, izobutyloamidy i inne związki.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar: jedną łyżkę suszonego ziela jeżówki zalać szklanką wrzątku , parzymy pod przykryciem 20 minut. Odcedzić. Pić napar po 1/2 szklani 2 razy dziennie.
Macerat: jedną łyżkę ziela jeżówki zalewamy szklanką przegotowanej chłodnej wody i odstawiamy pod przykryciem na około 6 godzin. Odcedzić. Pić 3 razy dziennie po 1/2 szklanki.
Nalewka z jeżówki:
Wykonanie: 100 g suchego korzenia jeżówki należy rozdrobnić i zalać 0,5 l wódki, słoik szczelnie zamknąć i odstawić na 7 dni, Po tym czasie należy nalewkę przefiltrować i rozlać do butelek zakorkować odstawić w chłodne i ciemne miejsce.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.