+48 574 727 231
Extra Options
Jeżówka purpurowa znana także jako echinacea, pochodzi z rodziny astrowatych, podobnie jak takie rośliny lecznicze, jak m.in. arnika, krwawnik, ostropest i nagietek. Jeżówka wywodzi się z Ameryki Północnej, gdzie jej lecznicze właściwości odkryli Indianie. W Polsce jest rośliną uprawianą nie tylko ze względu na prozdrowotne działanie, lecz także na piękne, ozdobne kwiaty.
W ziołolecznictwie wykorzystuje się ziele jeżówki purpurowej (Echinaceae purpureae herba), które zbiera się po raz pierwszy w czasie kwitnienia (lipiec), a drugi raz jesienią.
W jeżówce purpurowej zarówno w zielu jak i w korzeniach znajdują się olejki eteryczne, kwasy organiczne m.in. cykoriowy i kawowy, echinakozyd – pochodna kwasu kawowego, flawonoidy – pochodne kwercetyny i kamferolu, seskwiterpeny, izobutyloamidy i inne związki.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar: jedną łyżkę suszonego ziela jeżówki zalać szklanką wrzątku , parzymy pod przykryciem 20 minut. Odcedzić. Pić napar po 1/2 szklani 2 razy dziennie.
Macerat: jedną łyżkę ziela jeżówki zalewamy szklanką przegotowanej chłodnej wody i odstawiamy pod przykryciem na około 6 godzin. Odcedzić. Pić 3 razy dziennie po 1/2 szklanki.
Nalewka z jeżówki:
Wykonanie: 100 g suchego korzenia jeżówki należy rozdrobnić i zalać 0,5 l wódki, słoik szczelnie zamknąć i odstawić na 7 dni, Po tym czasie należy nalewkę przefiltrować i rozlać do butelek zakorkować odstawić w chłodne i ciemne miejsce.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Lawenda lekarska jest znanym ziołem rosnącym w Europie Południowej. Jej uprawy można znaleźć w wielu krajach z całego świata włączając w to południowe i zachodnie Stany Zjednoczone. Lawenda lekarska lubi sucha oraz nasłonecznione miejsca.
Ta mała krzewinka z drzewiastymi łodygami dorasta do wysokości 60 cm, i posiada mnóstwo gałązek. Liście lawendy lekarskiej są bardzo wąskie i mają długość od 2 do 5 cm, o kolorze szaro-zielonym, mniej lub więcej kosmate.
Lawenda lekarska kwitnie od czerwca do września. Kwiaty są małe koloru jasno niebieskiego, bardzo aromatyczne.
Lubczyk aktualnie uprawia się na całym świecie. Wykorzystywany jest nie tylko w kuchni, ale także jako środek leczniczy. Od wieków stosowany był w dolegliwościach układu moczowego, pokarmowego i oddechowego. W zielarstwie używa się korzeni i liści lubczyku. Korzeń zawiera olejek lotny, skrobię, cukry, substancje żywicowe, kumarynę, fitosterole i kwasy organiczne. Odwar z korzenia jest pomocny w leczeniu niewydolności nerek i nieżytów dróg moczowych. Kumaryna ma działanie przeciwzakrzepowe, a fitosterole są istotnym elementem profilaktyki przeciwmiażdżycowej. Warto pamiętać, że podczas stosowania naparów z korzenia lubczyku należy unikać intensywnej ekspozycji na słońce.
Nagietek lekarski (łac. Calendula officinalis) jest jednoroczną często sadzoną rośliną ozdobną. Jest to również jedna z bardziej znanych roślin zielarskich.
Nagietek lekarski ma podniesione, rozgałęzione łodygi o długości 20–50 cm oraz lancetowate liście. Na końcach łodyg znajdują się kwiatostany w formie koszyczków o średnicy 2-5 cm w kolorze żółtym albo pomarańczowym. Nagietek lekarski zakwita w okresie od czerwca do września.
Nagietek zdobi ogrody, można go dosypywać do warzywnych oraz owocowych sałatek, jest używany jako barwnik nadający tkaninom intensywny żółty kolor. Nagietek, dzięki niezwykle bogatemu składowi, jest również jedną z bardziej uniwersalnych roślin leczniczych i kosmetycznych. Zawiera saponiny i alkohole triterpenowe oraz ich estry, sterole, karotenoidy, flawonoidy, kumaryny, olejek eteryczny. W płatkach kwiatu znajdują się również związki śluzowe, kwasy organiczne, gorycze, żywice, poliacetyleny i polisacharydy, witamina C oraz sole mineralne.
Melisa lekarska znajdują się duże ilości olejków eterycznych, które posiadają związki trepenowe (cytral, linalol i cytronelal), nadające jej delikatny cytrusowy aromat. Pozostałymi substancjami aktywnimi są garbniki, fenolokwasy (kawowy, rozmarynowy i felurolowy) oraz goryczce, jak również związki triterpenowe, śluzy, flawonoidy oraz kwasy organiczne. Melisa jest także dobrym źródłem witaminy C a także soli mineralnych.
