+48 574 727 231
Extra Options
Brzoza – rodzaj drzew oraz krzewów należący do rodziny brzozowatych. Rośnie dziko w strefie umiarkowanej w Europie, Azji i Ameryce Północnej. W Polsce najczęściej występuje brzoza brodawkowata.
Na pniu brzozy często pasożytuje grzyb włókouszek ukośny inaczej nazywany hubą brzozową. Do celów leczniczych stosuje się tak zwane niedoskonale stadium rozwoju huby. Są to narośla sporych rozmiarów pozyskiwane przez cały rok, najlepiej jednak zimą oraz wczesną wiosną.
Badacze wykryli w nich specyficzne związki trójterpenowe, które swoją budową przypominają glikokortykoidy kory nadnerczy inaczej zwany kwasami poliporenowymi A, B, i C jak również fitosterole, kwasy tłuszczowe oraz inne składniki.
Badania prowadzone przez naukowców z całego świata nad substancjami aktywnymi z owocników Inonotus obliquus obrazują ich biologiczną aktywność oraz właściwości:
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Przez wiele lat, także w Polsce, wykorzystywano w ziołolecznictwie informacje zawarte w „Instrukcji stosowania grzyba brzozowego włóknouszka ukośnego Inonotus obliquus” zatwierdzonej przez Ministerstwo Zdrowia ZSRR. Sposoby przygotowania i stosowania błyskoporka podkorowego Inonotus obliquus były różne. Wszystkie receptury miały jednak podobny sposób przygotowania.
Należało zemleć owocnik i zalać wodą. Różniły się tylko proporcje oraz czas, po którym napar, wyciąg wodnym był gotowy do użycia. Polski zielarz o. Klimuszko zalecał stosowanie mieszanki czarnej huby i białej huby. Należało zetrzeć/zmielić i zmieszać razem 0,5 kg czarnej i 0,5 kg białej huby brzozowej. Za każdym razem łyżkę mieszanki zalewano szklanką wody i gotowano 10 minut. Po zagotowaniu odstawiano na 30 minut, po czym cedzono i sugerowano pić jedną szklankę, trzy razy dziennie, 20 minut po posiłku.
Z kolei na Białorusi zielarze zalecali zmielenie 100 g huby na proszek, a następnie zalanie 2 łyżeczek tego miału połową szklanki ciepłej, przegotowanej wody i pozostawienie na noc do naciągnięcia. Rano wyciąg trzeba było zagotować i zażywać trzy razy dziennie po łyżeczce.
Innym, znanym zbieraczem i twórcą preparatów z błyskoporka podkorowego Inonotus obliquus był Aleksander Wołonciej (1922-2007) ze wsi Świnoroje na Podlasiu. Zalecał rozdrabnianie owocników i ścieranie ich na tarce. Po czym, pół szklanki otrzymanego miału trzeba było zalać litrem wody, zagotować, odcedzić i pić szklankę dziennie profilaktycznie lub trzy szklanki dziennie w przypadku stwierdzonej choroby.
Jeszcze inne zalecenia proponowała instrukcja wydana przez Ministerstwo Zdrowia ZSSR. Owocniki po zbiorze należało umyć i moczyć 3-4 godziny, co powodowało, że stawały się miękkie i łatwo było je zmielić. Wodę, w której rozmiękczano owocniki wykorzystywano do sporządzenia nalewki. Zalecano zmielić jedną część owocnika i zalać pięcioma częściami wody o temperaturze 50°C. Po dwóch dniach zlewano wodę znad osadu. Osad wyciskano przez gazę lub płótno. Uzyskany w ten sposób zgęstniały płyn mieszano z wodą zlaną znad osadu. Tak przygotowany ekstrakt należało spożywać po trzy szklanki raz dziennie.
Opracowanie dla EkoHerby – dr Ewa Zapora z Wydziału Leśnego Politechniki Białostockiej.
| Waga | Brak danych |
|---|---|
| WAGA | 50 gram, 250 gram, 500 gram, 1 kg, 2 kg, 5 kg |
| Numer partii | SD-221 |
| Data ważności | 2024.09.11 |
| Kraj pochodzenia | Polska |
Skrzyp polny: skrzyp, chwoszczka, kocie ogonki, koński ogon, koszczka, krzemionka, przęstka, strzępka, świńskie orzechy Roślina wieloletnia, popularna w Polsce, rośnie na glebach podmokłych i bagniskach. Obecność skrzypu wskazuje na silne zakwaszenie podłoża. Surowiec zielarski stanowi nadziemna część rośliny zbierana od czerwca do sierpnia. Skrzyp jest jednym chyba pośród polskich ziół, zawierającym w sobie tak wiele łatwo rozpuszczalnej krzemionki, a więc przyswajalnej przez organizm, oraz sole glinu i potasu, a także mało zbadany związek gorzki i sporo witaminy C.
Tak zwane „znamię kukurydzy” czyli jej wąsy są częścią o właściwościach leczniczych tej rośliny. Można je zauważyć w czasie zakwitania gdy spomiędzy liści odsłaniających kwiatostan zwisają cienkie szyjki słupka zwieńczone właśnie znamionami. Czas w którym kwitnie to okres między czerwcem a sierpniem. Chcąc zebrać surowiec leczniczy trzeba odciąć szyjki słupka jeszcze przed zapyleniem i następnie szybko wysuszyć w cieniu. W taki oto sposób uzyskiwany jest surowiec leczniczy zwany znamionami kukurydzy.
Czystek Cistus Incanus – krzew o niewielkich rozmiarach, rosnący na glebach bogatych w magnez w krajach Europy południowej, Wyspach Kanaryjskich oraz wielu innych w krajach o gorącym klimacie, gdzie znany jest ze swoich właściwości uzdrawiających już od dwóch tysięcy lat. Niezwykłą popularnością cieszy się również w Afryce i na Bliskim Wschodzie. Cistus Incanus należy do najstarszych roślin “ziołowych”, które mają udokumentowane działanie. Czystek jest jednym z najbogatszych źródeł polifenoli – tzn. związków o działaniu antyoksydacyjnym oraz wspierającym układ immunologiczny człowieka. Związki w nim zawarte sklejają wirusy i bakterie, dzięki czemu nie dopuszczają do ich połączenia się z błoną komórkową. Najczęściej stosowany jest jako środek przeciw przeziębieniom, grypie, anginie, a także stanom zapalnym. Ich zawartość w codziennej diecie pomaga zapobiegać przed najgroźniejszymi postaciami raka, w tym raka płuc, żołądka, jelit, przełyku, trzustki, wątroby, gruczołu sutkowego, prostaty oraz skóry. Polifenole hamują również związki odpowiedzialne za powstawanie zmian nowotworowych w organizmie.
Ostrożeń czarcie żebro jest pokaźną i ładną rośliną rozpowszechnioną w naszym kraju. Rośnie przy lasach, na polanach, pastwiskach, ugorach, w dolinach rzek. Lubi wilgotne gleby. Górna część rośliny i liście otulające pąk kwiatowy, a potem owoc są barwy żółtozielonej, przez co zwracają na siebie uwagę. Kłącze poziome, po ugotowaniu jadalne i odżywcze (inulina, fitosterole).