Goryczka żółta, roślina z rodziny goryczkowatych, słynąca z trudnej uprawy, wybrała sobie Alpy na miejsce swojego pospolitego występowania. Z tego powodu w krajach alpejskich powszechnie używa się jej jako jeden z dodatków smakowych do produkcji niektórych wódek, wina wermut i piwa. Substancje chemiczne o działaniu leczniczym znajdują się głównie w korzeniu oraz w kłączach. Zbiera się je jesienią z kilkuletnich dobrze rozrośniętych okazów, następnie zaś myje i starannie suszy. Najważniejsze związki w nich zawarte to tzw. alkaloidy, cukry, śluz, pektyny, olejki eteryczne i sole mineralne.
Goryczka – według literatury korzeń goryczki posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- zawarte w goryczce żółtej substancje czynne pobudzają wydzielanie śliny, soku żołądkowego oraz żółci,
- poprawia apetyt,
- wzmacnia wątrobę,
- zalecany jest przy powolnej pracy trawienia, niestrawnościach i wzdęciach,
- stosowany w leczeniu jadłowstrętu,
- zioło polecane w zaburzeniach trawiennych, którym towarzyszą bóle, zgaga, brak apetytu, niestrawność, wzdęcia, ucisk w żołądku,
- pomocne w rekonwalescencji po przebytych poważnych chorobach i operacjach jako lek żołądkowy, żółciopędny i ogólnie wzmacniający,
- preparaty zwierające goryczkę żółtą stosuje się zwykle przed głównymi posiłkami,
- korzeń likwiduje brzydki zapach potu, który skutecznie usuwa kąpiel z dodatkiem odwaru,
– Uwaga: Goryczki żółtej nie powinny stosować kobiety w ciąży, osoby cierpiące na chorobę wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA: Odwar: wsypać 0,5 łyżeczki korzenia do 1 szklanki zimnej wody i gotować 5 min. Pić 1 szkl ciepłego napoju 15-30 min przed posiłkiem lub przy bólu brzucha czy uczucia wypełnienia w jamie brzusznej.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
