Gąbka słodkowodna (Badiaga) jest gatunkiem gąbek słodkowodnych, występujących w środowisku wodnym na przedmiotach (korzenie, kamienie w wolno płynących rzekach. Jego szkielet stanowią igły krzemionkowe spojone organiczną substancją – sponginą. W medycynie ludowej Rosji stosowana przy urazach, reumatyzmie. Doustnie przy skrofulozie. Przy wcieraniu sproszkowaną gąbkę mieszano z octem i olejem. Wykazuje działanie bodźcowe, drażniące, a dziś wiemy, że immunizujące za sprawą białek, jakie dostają się do skóry wskutek mechanicznego uszkodzenia powłoki za sprawą igiełek krzemionkowych obecnych w surowcu.
Gąbka słodkowodna – według literatury gąbka słodkowodna posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- urazy (domowe, sportowe, zawodowe), zwichnięcia, stłuczenia,siniaki, krwiaki, hematomy,
- ból pleców i mięśni,
- zapalenie stawów, reumatyzm,
- złuszczanie górnej warstwy naskórka (środek peelingujący),
- zmarszczki,
- blizny,
- trądzik,
- plamy, przebarwienia, plamy potrądzikowe.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Maseczka: wymieszać proszek w proporcji 1:4 z wodą i nałożyć na miejsce problemowe. Po 15-20 minut zmyć wodą. Stosować 1-2 razy w tygodniu.
Kompresy: wymieszać jedną część proszku z 3 częściami oleju bazowego i nałożyć na miejsce problemowe, a następnie przykryć papierem do kompresów i owinąć ciepłym kocem. Po 20-30 minutach zmyć wodą.
Podczas stosowania badiagi występuje efekt cieplny oraz miejscowe zaczerwienienie skóry, co jest to normalną reakcją.
Nie stosować u osób ze skórą naczyniową oraz suchą i łuszczącą się.
Informacje zaczerpnięte z ogólnodostępnej literatury zielarskiej.
