+48 574 727 231
Extra Options
Cząber jest popularnym zielem pochodzącym z rejonu basenu Morza Śródziemnego, powszechnie uprawianym w wielu obszarach świata. Smakiem przypomina pieprz lub połączenie mięty i tymianku. Używa się go głównie w celach przyprawowych, najczęściej do potraw ciężkostrawnych i powodujących wzdęcia.
Cząber usprawnia pracę jelit i żołądka. Przyprawa ta działa poza tym przeciwzapalnie i antybakteryjnie. Wywar z cząbru ogrodowego, cząbrowy olejek eteryczny lub olej z nasion stosowane są w stanach zapalnych oraz w nieżycie żołądka i przy biegunce.
W połączeniu z bułką tartą z powodzeniem można go używać do różnego rodzaju farszów. Najsmaczniejsze jest połączenie z roślinami strączkowymi – grochem, fasolą, jak też z soczewicą, ale można go dodać również do zup (np. krupnik, grochówka), sosów czy gulaszu. Przyprawimy nim też ryby, przede wszystkim pstrąga, a także wieprzowinę, dziczyznę, baraninę. Zioło to dobrze komponuje się również z pomidorami oraz ziemniakami.
Cząber – według literatury ziele cząbru posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
Napar: łyżkę zioła zalewamy wrzątkiem i odstawiamy na 25 minut. Po tym czasie odcedzamy miksturę. Napar możemy posłodzić łyżeczką miodu.
| Waga | Brak danych |
|---|---|
| Waga | 50 gram, 250 gram, 500 gram, 1 kg |
| Numer partii | SD-254 |
| Data ważności | 2024.09.11 |
| Kraj pochodzenia | Polska |
Melisa lekarska znajdują się duże ilości olejków eterycznych, które posiadają związki trepenowe (cytral, linalol i cytronelal), nadające jej delikatny cytrusowy aromat. Pozostałymi substancjami aktywnimi są garbniki, fenolokwasy (kawowy, rozmarynowy i felurolowy) oraz goryczce, jak również związki triterpenowe, śluzy, flawonoidy oraz kwasy organiczne. Melisa jest także dobrym źródłem witaminy C a także soli mineralnych.
Lubczyk aktualnie uprawia się na całym świecie. Wykorzystywany jest nie tylko w kuchni, ale także jako środek leczniczy. Od wieków stosowany był w dolegliwościach układu moczowego, pokarmowego i oddechowego. W zielarstwie używa się korzeni i liści lubczyku. Korzeń zawiera olejek lotny, skrobię, cukry, substancje żywicowe, kumarynę, fitosterole i kwasy organiczne. Odwar z korzenia jest pomocny w leczeniu niewydolności nerek i nieżytów dróg moczowych. Kumaryna ma działanie przeciwzakrzepowe, a fitosterole są istotnym elementem profilaktyki przeciwmiażdżycowej. Warto pamiętać, że podczas stosowania naparów z korzenia lubczyku należy unikać intensywnej ekspozycji na słońce.
Leszczyna pospolita z rodziny brzozowatych jest rozłożystym, silnie rosnącym krzewem osiągającym do 4 m wysokości. Gałęzie mają ciemnoszarą korę, liście są owalne, krótko-ogonkowe, ząbkowane i szorstkie. Krzew rośnie w strefie umiarkowanej i pośredniej między umiarkowaną a subtropikalną. W Polsce występuje jako podszycie w lasach liściastych i mieszanych. Liście leszczyny mają znaczenie lecznicze.
Herbata z pokrzywy posiada wiele substancji czynnych takich jak kwasy organiczne, witaminy (zwłaszcza witaminy C,K, B2). Co więcej herbata z pokrzywy zawiera sole mineralne, co w praktyce oznacza, że można nią uzupełniać nieznaczne braki minerałów. W kuchni oraz ziołolecznictwie skwapliwie korzystano z tego wiosną: picie herbaty z pokrzywą wpływa szczególnie dobrze na osoby osłabione, starsze oraz małe dzieci.