Biedrzeniec wielki wymieniany jest jeszcze pod nazwą birbenella. Jest to roślina wieloletnia, która osiąga wysokość nawet do 1 metra. Jego łodyga jest kanciasto bruzdkowana, wiotka oraz niemal cała pozbawiona liści. Liście odziomkowe są złożone z zaostrzonych ciemnych listków, które po zmiażdżeniu wydzielają nieprzyjemną woń. Ziele biedrzeńca zawierają liczne substancje czynne: olejek eteryczny (azulen, terpeny, i anetol), furanokumaryny, kumaryny, saponiny triterpenowe, fenolokwasy, garbniki, poliacetylany, sole mineralne.
Biedrzeniec – według literatury ziele biedrzeńca posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- działa wykrztuśnie i rozkurczająco na mięśnie gładkie oskrzeli,
- pomaga w usuwaniu wydzieliny, zalegającej w krtani i oskrzelach,
- pobudza wydzielanie soków trawiennych,
- działa moczopędnie,
- ułatwia rozpuszczanie kamieni moczowych,
- wykazuje właściwości przeciwzapalne i ściągające,
- przetwory z biedrzeńca stosuje się w chorobach oskrzeli i górnych dróg oddechowych, w suchym kaszlu, dychawicy oskrzelowej, zaburzeniach trawiennych, przy wzdęciach i braku apetytu,
- stosowany w schorzeniach przewodu pokarmowego, jak przewlekłe nieżyty żołądka i jelit, dolegliwości wątrobowe,
- zewnętrznie stosuje się jako środek na stany zapalne jamy ustnej, dziąseł i gardła.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Odwar z ziela biedrzeńca – 1 łyżeczkę ziela biedrzeńca zalać szklanką ciepłej wody, gotować na wolnym ogniu pod przykryciem 2 minuty, odstawić na 15 minut, przecedzić. Odwar pic 1 – 2 łyżki po jedzeniu, 2 – 5 razy, w schorzeniach górnych dróg oddechowych.
Odwar z rozdrobnionego korzenia jaki i z liści można stosować do płukania gardła i jamy ustnej.
Informacje zaczerpnięte z ogólnodostępnej literatury zielarskiej.
