501 357 547
Malina właściwa to krzew popularny w całym kraju i w całej Europie. Występuje w stanie naturalnym, jest również uprawiany. Rośnie głównie w lasach liściastych i na porębach, na skrajach lasów. Kwitnie od maja do sierpnia.
Lecznicze zastosowanie mają zarówno owoce jak i liście malin. W liściach maliny występują kwasy organiczne, śluzy, sole mineralne, garbniki, witaminy w tym dużo witaminy C.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Możemy wykorzystywać proszki na różne sposoby niedostępne pociętym ziołom, jak np. w smoothie, shake’ach, ziołomiodach, dodać do jogurtu lub też w kapsułkach przy użyciu kapsułkarki ręcznej.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Karczoch zwyczajny jest rośliną pochodzącą z obszarów basenu Morza Śródziemnego. Już w czasach starożytnych był środkiem na niestrawność, problemy z wątrobą lub nerkami, jednakże dopiero w XX wieku włoscy badacze odkryli związek, który w główniej mierze odpowiada za odchudzanie oraz posiada inne prozdrowotne właściwości. Związek ten nazywa się cynaryna.
Karczoch bogaty jest w witaminy oraz substancje odżywcze. Są to m.in. flawonoidy, kwasy jabłkowy, sterole, cytrynowy i mlekowy, cynaryna, garbniki, witamina A oraz witaminy z grupy B.
Jałowiec to krzew dorastający do 10 metrów wysokości. Dobrze rośnie na terenach jałowych (stąd jego nazwa) i zakwaszonych, jak również na pastwiskach oraz nieużytkach. Jałowiec posiada charakterystyczne owoce w kolorze granatowym, które po zawiązaniu się są barwy zielonej, a dojrzewają dopiero w następnym roku.
Surowcem leczniczym są owoce. W ich składzie znajdziemy: olejki lotne (pinen, sabinen, terpineol), cukry (glukoza oraz fruktoza), garbniki, związki żywicowe, kwasy organiczne oraz flawonoidy. Mają działanie moczopędne, żółciopędne oraz polecane są w zaburzeniach trawienia. Olejek jałowcowy stosuje się również zewnętrznie jako środek o właściwościach odkażających i drażniących.
Koniczynę znamy jako roślinę pastewną, porastającą łąki i uprawianą na polach. Rośnie praktycznie wszędzie. Znamy wiele jej odmian, między innymi: białą, czerwoną, białoróżową, długokłosą, drobnogłówkową, dwukłosową, kasztanowatą, łubinowatą, łąkową, żółtobiałą, zmienną i złocistożółtą. Jako surowiec leczniczy największe zastosowanie znalazła koniczyna czerwona.
Ziele koniczyny jest bogate w aminokwasy, białka, witaminy i sole mineralne, w formie łatwo przyswajalnej dla człowieka.
