Lucerna siewna jest byliną o wysokości 30-90 cm. Posiada liście złożone z 3 odwrotnie jajowatych listków, a kwiatostany podłużnie jajowate. Same kwiaty, jak wskazuje nazwa rodziny, są motylkowate, o koronie fioletowej, z ciemniejszymi żyłkami. Łodyga jest wzniesiona prawie naga. Wywodzi się z Azji i jest uważana za jedno z pierwszych, znanych ludzkości ziół. Historia jej wykorzystania przez tradycyjną medycynę ludową sięga zamierzchłych czasów, bo aż starożytności. Do Europy lucerna została przywieziona przez Aleksandra Wielkiego.
Liście lucerny to zdrowy dodatek do naszego codziennego menu. W jej skład wchodzą witaminy A, B, C, D, E, P i K oraz minerały: potas, fosfor, żelazo, cynk i wapń. Co ciekawe lucerna wykorzystywana jest w medycynie chińskiej i indyjskiej. Stała się ona skutecznym środkiem wspomagającym zdrowie ze względu na bogatą zawartość w składniki odżywcze.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Zioła sproszkowane można wykorzystywać na wiele sposób, np. shake, smoothie, ziołomiód, kapsułki.
Zawierają więcej witamin i związki termolabilne.
Jest to tańszy odpowiednik kapsułek.
Biorąc pod uwagę korzyści zdrowotne oraz walory odżywcze, lucerna z powodzeniem może zostać włączona do codziennej diety. Jej słodko-gorzki, ziemisty, nieco orzeźwiający smak sprawia, że można stosować ją nie tylko w formie naparów, ale także jako składnik sałatek, zup czy zapiekanek, którym nada ciekawego aromatu.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Trawa cytrynowa zwana również palczatką cytrynową, należy do rodziny wiechlinowatych. Roślina o silnym zapachu cytryny zawierająca ten sam olejek eteryczny co cytrusy. Trawa cytrynowa pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. Palczatka cytrynowa wyglądem przypomina zwykłą trawę. Właściwości lecznicze trawy cytrynowej znane były już w starożytności. Ta wieloletnia roślina lubi umiarkowane podlewanie, drożną glebę i pełne słońce. Składa się przede wszystkim z olejków eterycznych, najwięcej 80% z cytralu, 20% mircenu, oraz zawiera witaminę C i P, potas i selen.
Lubczyk aktualnie uprawia się na całym świecie. Wykorzystywany jest nie tylko w kuchni, ale także jako środek leczniczy. Od wieków stosowany był w dolegliwościach układu moczowego, pokarmowego i oddechowego. W zielarstwie używa się korzeni i liści lubczyku. Korzeń zawiera olejek lotny, skrobię, cukry, substancje żywicowe, kumarynę, fitosterole i kwasy organiczne. Odwar z korzenia jest pomocny w leczeniu niewydolności nerek i nieżytów dróg moczowych. Kumaryna ma działanie przeciwzakrzepowe, a fitosterole są istotnym elementem profilaktyki przeciwmiażdżycowej. Warto pamiętać, że podczas stosowania naparów z korzenia lubczyku należy unikać intensywnej ekspozycji na słońce.
Czosnek niedźwiedzi jest spokrewniony ze zwykłym czosnkiem, posiada również wszystkie jego zdrowotne właściwości.
Jednakże smak czosnku niedźwiedziego jest nieco bardziej delikatny. Spożywa się przeważnie jego liście. Swoje lecznicze dzialanie zawdzięczają allinie, bezzapachowemu związkowi siarki. W czasie krojenia wchodzi ona w reakcję z tlenem i następnie zamienia się w aromatyczną allicynę, która tworzy więcej dobroczynnych związków siarki.
Czosnek niedźwiedzi jest światowym liderem w produkcji adenozyny, związku organicznego, odpowiadającego za istotne procesy biochemiczne w naszym organizmie, zawiera selen i witaminy: C, E oraz A. Tutaj ma jej 20-krotnie więcej od swojego kuzyna, czosnku hodowlanego. Prawdziwy skarb dla palaczy, którzy nie potrafią zwalczyć nałogu. Jako wspomniany odtruwacz organizmu, wytwarza śluz w oskrzelach.
Koper włoski zalicza się do roślin baldaszkowatych. Chodzi tu o charakterystyczny kształt kwiatostanów. Roślina ta rośnie głównie nad Morzem Śródziemnym i we wschodnich rejonach Kaukazu. Uprawia się ją także w Azji Środkowej. Jest to spora roślina dwuletnia. Pod koniec cyklu może sięgać dwóch metrów. Średnica korzeni dochodzi do dwóch centymetrów.
Surowcem są owoce kopru włoskiego, które zwierają glikozydy fenolowe, flawonoidy, olejek eteryczny (anetol), sole mineralne, cukry.
