Tarnina, inaczej śliwa tarnina lub tarka, rośnie w krajach znajdujących się na półkuli północnej. W Polsce można ją spotkać na nizinach oraz dolnych partiach górskich, zwykle na skarpach i skrajach lasu. Właściwości lecznicze tarniny wykorzystywali już rzymscy lekarze. Jej jadalne owoce znajdują zastosowanie w ziołolecznictwie, a także zaliczane są do grona roślin miododajnych. Tarnina stanowi skarbnicę licznych prozdrowotnych związków, które skutecznie pomagają ludzkiemu organizmowi w utrzymaniu dobrej kondycji. Zawierają one flawonoidy – przeciwutleniacze, które nadają im ciemnogranatową barwę, witaminę C (20 mg w 100 g), beta karoten, witaminy z grupy B, dużo wapnia, potasu i magnezu, a także fitosterol, pektyny, cukry, kwasy organiczne i garbniki. Z kolei kwiaty tarniny, które działają moczopędnie i rozwalniająco, zawierają m.in. flawonoidy, pektyny, garbniki, cukry, sole mineralne (głównie potas) oraz witaminę C.
Tarnina- według literatury owoc tarniny posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- owoce tarniny mają działanie przeciwbiegunkowe. To za sprawą zawartych w nich garbników, które, po zetknięciu się z błoną śluzową jelit, tworzą nieprzepuszczalną błonkę, a co za tym idzie – chronią je przed substancjami wywołującymi biegunki,
- spowalniają ruchy robaczkowe jelit oraz wykazują działanie przeciwzapalne i antybakteryjne (garbiki wiążą się z bakteriami i neutralizują je),
- są wskazane szczególnie u ludzi w wieku podeszłym i u dzieci, w przewlekłych nieżytach żołądka i jelit przebiegających z nadmierną fermentacją.
- posiadają właściwości przeciwutleniające, przeciwzapalne, zmniejszające przepuszczalność naczyń krwionośnych,
- picie kompotu z suszonych owoców jest wskazane przy różnych schorzeniach nerek, moczowodów oraz pęcherza moczowego.
Napar: zalać szklanką gotującej się wody 1 łyżeczkę owocu i zostawić na 10 – 15 minut. Napar powinien być pity dwa razy dziennie.
Nalewka – owoce zalej alkoholem, odstaw w ciemne miejsce na 3-6 tygodni, po tym czasie odcedź i dosłodź według uznania miodem, glukozą lub cukrem.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
