Leszczyna pospolita z rodziny brzozowatych jest rozłożystym, silnie rosnącym krzewem osiągającym do 4 m wysokości. Gałęzie mają ciemnoszarą korę, liście są owalne, krótko-ogonkowe, ząbkowane i szorstkie. Krzew rośnie w strefie umiarkowanej i pośredniej między umiarkowaną a subtropikalną. W Polsce występuje jako podszycie w lasach liściastych i mieszanych. Liście leszczyny mają znaczenie lecznicze.
Leszczyna – według literatury liście leszczyny posiadają właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
Zalecana wewnętrznie do leczenia żylaków (w tym i żylaków odbytu) oraz zaburzeń krążenia. Ten sam odwar w użyciu zewnętrznym można stosować do okładów i przymoczek na ropiejące zranienia, owrzodzenia, krosty i wypryski. Wreszcie nasiadówki w tym samym odwarze przynoszą ulgę w przypadku hemoroidów. Liście leszczyny mają właściwości zabliźniające, szczególnie w przypadku chorób skóry.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Z liści przyrządza się odwar (1 łyżeczkę rozdrobnionego suszu zalać 1 szklanką wody i gotować pod przykryciem przez 3-5 minut, następnie odcedzić i w razie potrzeby pić 2-3 razy dziennie po 1/2 szklanki).
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
