Szafran stosowany jest w kuchni i naturalnej medycynie od starożytności. Wykorzystywano go wtedy nie tylko jako ulepszacz smaku, ale również jako środek barwiący tkaniny, lek na wiele chorób oraz afrodyzjak. Szafran pozyskuje się z wysuszonych słupków krokusa. Jest to charakterystyczny, jasnofioletowy kwiat, a w jego środku znajduje się słupek z trzema znamionami. To właśnie z niego wytwarza się cieniutkie nitki szafranu o jasnoczerwonej barwie.
Dzięki zawartości mnóstwa witamin i minerałów takich jak chociażby: witamina C, A, kwas foliowy, miedź, potas, selen, cynk, przyprawa ma naprawdę wszechstronne działanie.
Szafran – według literatury szafran irański posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- właściwości przeciwdepresyjnych,
- działania usprawniającego trawienie,
- wspierania serca i układu krążenia,
- poprawiania wyglądu cery,
- dużej zawartości antyoksydantów, chroniących organizm przed wieloma chorobami,
- wspierania produkcji czerwonych krwinek,
- właściwości ogólnie wpływających na prawidłowe funkcjonowanie organizmu.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Szafran najczęściej używany jest jako przyprawa. Jego miodowo- korzenne nuty sprawiają, że dobrze komponuje się z daniami rybnymi- szczególnie zupami. Pasuje również do owoców morza, mięs i warzyw. Wykorzystywany jest często do dań kuchni orientalnej takich jak indyjski pilaw.
Informacje zaczerpnięte z ogólnodostępnej literatury zielarskiej.
