Ślaz Dziki (Malva sylvestris) pochodzi ze wschodniej części Morza Śródziemnego i Afryki Północnej, ale jest naturalizowany w wielu częściach świata. Ślaz dziki jest dwuletnią lub wieloletnią rośliną. Pokryta jest małymi włoskami i ma zazwyczaj łodygi pełzające. Może wynosić do jednego metra wysokości. W Polsce występuje na terenach nizinnych i w niższych partiach gór.
W medycynie ludowej ślaz dziki znany jest od dawna. Stosowano go w terapii przeziębień i infekcji, podawano dorosłym i dzieciom. W skład ślazu dzikiego wchodzą w większości kwaśne, śluzowate polisacharydy, zasadniczo rozgałęzione galakturonormanany (glukoza, ramnoza, galaktoza, kwas glukuronowy) około 8% i 15-17% soli mineralnych, poza tym w liściach występują niewielkie ilości substancji garbnikowych, flawonoidy, wśród nich również siarczany flawonoidów, w kwiatach natomiast antocyjanowe barwniki (glikozydy malwidyny i delfinidyny).
Ślaz – według literatury liść ślazu posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- działa powlekająco na błony śluzowe, w szczególności narządów układu oddechowego i pokarmowego,
- łagodzi wszystkie rodzaje kaszlu,
- zapobiega podrażnieniom płuc i oskrzeli oraz żołądka i przełyku,
- ułatwia usuwanie wydzielin zalegających w układzie oddechowym,
- zapobiega odbijaniu się treści pokarmowej żołądka przy nadkwasocie,
- ogranicza wchłanianie tłuszczów z pożywienia,
- pomaga obniżyć poziom cholesterolu we krwi,
- pośrednio wspomaga redukcję masy ciała,
- wykazuje właściwości przeciwzapalne i antyseptyczne,
- łagodzi podrażnienia naskórka,
- wspomaga regenerację uszkodzonych tkanek,
- działa tonizująco i nawilżająco na skórę,
- hamuje aktywność melanocytów,
- wyciąg z prawoślazu wcierany w ciało działa wybielająco.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar: 2 łyżeczki liści ślazu dzikiego zalać 200 ml wrzącej wody. Pozostawić do zaparzenia pod przykryciem przez 30 minut, przecedzić. Pić 4-6 razy dziennie po 100 ml. Działa powlekająco na błony śluzowe i wykrztuśnie.
