Połonicznik nagi (Herniaria glabra) – jest to roślina z rodziny goździkowatych, występująca na terenie całej Europy, na północy Afryki i w zachodniej Azji. Najczyściej można ją spotkać na przydrożach, pastwiskach oraz na terenach gdzie występuje gleba bezwapienna. Połonicznik nagi to roślina jednoroczna lub wieloletnia, rozesłana, o licznych cienkich, nagich i lekko owłosionych łodygach wyrastających gwiaździście z jednego palowego korzenia i osiągająca od 5-14 cm wysokości. Posiada charakterystyczne liście, dość drobne, trochę zaostrzone. Kwiaty drobniutkie, żółtozielone, zebrane w zbite kłębki w kątach liści. Połonicznik nagi jest to roślina o szerokim zastosowaniu, głównie z uwagi na swój unikatowy skład. Skład chemiczny: saponiny trójterpenowe – tzw. glabrozydy (11%), flawonoidy do 2,5% (np. hiperozyd, kwercetyna, narcyzyna), pochodne hydroksykumaryny ok. 0,2 (herniaryna, umbeliferon, skopoletyna), kwasy organiczne (m.in. kwas glikolowy, kwas glicerolowy), ślady olejku eterycznego, garbniki, sole mineralne.
Połonicznik – według literatury ziele połonicznika posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- infekcjach dróg moczowych,
- w stanach zapalnych pęcherza,
- miedniczek nerkowych(często w mieszankach z kwiatem bławatka),
- przy bolesnym parciu na mocz,
- skąpomoczu,
- w kamicy moczowej,
- w zakażeniach dróg moczowych,
- działanie przeciwbakteryjne na drobnoustroje znajdując się w drogach moczowych, w tym również na szczepy oporne na antybiotyki i chemioterapeutyki.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar – Przepis; należy 1/2 łyżki ziela zalać 1 szklanką wrzącej wody, odstawić na 10 min, a następnie przecedzić, pić 1/3 szklanki 3 razy dziennie między posiłkami.
Odwar – należy 1 łyżkę stołową ziela zalać szklanką wody, następnie gotować się na małym ogniu przez 5 minut, po czym odstawić na 10 – 15 minut, przecedzić i pić między posiłkami po 1/3 szklanki 3 razy dziennie.
Informacje zaczerpnięte z ogólnodostępnej literatury zielarskiej.
