Bez czarny jest jedną z pierwszych roślin o właściwościach leczniczych stosowanych przez człowieka. Występuje w miejscach wilgotnych, na brzegach lasów, nad rzekami. Czarny bez odgrywał ważną rolę w medycynie tradycyjnej: w celach leczniczych używano wszystkie jego części, od kwiatów po korzenie.
Korę bzu czarnego zbiera się jesienią z gałązek młodych, 2-3 letnich krzewów. Odpowiednio przygotowana kora ma jasnoszary kolor na zewnątrz i gładką, białą powierzchnię wewnątrz. Nie posiada zapachu, a napary z niej przyrządzone mają słodkawo-gorzki smak.
Bez czarny kora – według literatury kora bzu czarnego posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- działanie wykrztuśnie,
- rozrzedza katar,
- działanie napotne,
- ma działanie antywirusowe,
- wzmacnia błony śluzowe dróg oddechowych,
- wzmacnia odporność,
- działa moczopędnie,
- wzmacnia naczynia włosowate,
- stabilizuje krwiobieg,
- uśmierza ból głowy,
- chłodzi,
- działa oczyszczająco,
- przyspiesza przemianę materii.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar -1-2 łyżeczki produktu zalać w niedużym garnku 1 szklanką wody. Doprowadzić do wrzenia i gotować na małym ogniu przez 5-10 minut. Pozostawić pod przykryciem na 15 minut i przecedzić. Pić 1-2 razy dziennie.
Kora bzu czarnego, podobnie jak kwiaty i owoce, wykazuje działanie moczopędne i napotne, które jest jednak dużo silniejsze. Napary z kory mogą ponadto wywoływać wymioty, jeśli zostaną spożyte w większych ilościach, co może być pomocne w przypadku zatruć.
Informacje zaczerpnięte z ogólnodostępnej literatury zielarskiej.
