501 357 547
Koniczynę znamy jako roślinę pastewną, porastającą łąki i uprawianą na polach. Rośnie praktycznie wszędzie. Znamy wiele jej odmian, między innymi: białą, czerwoną, białoróżową, długokłosą, drobnogłówkową, dwukłosową, kasztanowatą, łubinowatą, łąkową, żółtobiałą, zmienną i złocistożółtą. Jako surowiec leczniczy największe zastosowanie znalazła koniczyna czerwona.
Ziele koniczyny jest bogate w aminokwasy, białka, witaminy i sole mineralne, w formie łatwo przyswajalnej dla człowieka.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Możemy wykorzystywać proszki na różne sposoby niedostępne pociętym ziołom, jak np. w smoothie, shake’ach, ziołomiodach, dodać do jogurtu lub też w kapsułkach przy użyciu kapsułkarki ręcznej.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
Lucerna siewna jest byliną o wysokości 30-90 cm. Posiada liście złożone z 3 odwrotnie jajowatych listków, a kwiatostany podłużnie jajowate. Same kwiaty, jak wskazuje nazwa rodziny, są motylkowate, o koronie fioletowej, z ciemniejszymi żyłkami. Łodyga jest wzniesiona prawie naga. Wywodzi się z Azji i jest uważana za jedno z pierwszych, znanych ludzkości ziół. Historia jej wykorzystania przez tradycyjną medycynę ludową sięga zamierzchłych czasów, bo aż starożytności. Do Europy lucerna została przywieziona przez Aleksandra Wielkiego.
Liście lucerny to zdrowy dodatek do naszego codziennego menu. W jej skład wchodzą witaminy A, B, C, D, E, P i K oraz minerały: potas, fosfor, żelazo, cynk i wapń. Co ciekawe lucerna wykorzystywana jest w medycynie chińskiej i indyjskiej. Stała się ona skutecznym środkiem wspomagającym zdrowie ze względu na bogatą zawartość w składniki odżywcze.
Karczoch zwyczajny jest rośliną pochodzącą z obszarów basenu Morza Śródziemnego. Już w czasach starożytnych był środkiem na niestrawność, problemy z wątrobą lub nerkami, jednakże dopiero w XX wieku włoscy badacze odkryli związek, który w główniej mierze odpowiada za odchudzanie oraz posiada inne prozdrowotne właściwości. Związek ten nazywa się cynaryna.
Karczoch bogaty jest w witaminy oraz substancje odżywcze. Są to m.in. flawonoidy, kwasy jabłkowy, sterole, cytrynowy i mlekowy, cynaryna, garbniki, witamina A oraz witaminy z grupy B.
Sproszkowane kłącze wężownika – uzyskane zostało innowacyjną metodą suszenia w niskich temperaturach z równoczesną mikronizacją i wykorzystaniem w procesie produkcji kłącza wężownika jako surowca, co pozwoliło na zachowanie wysokiej wartości odżywczej oraz wszystkich substancji bioaktywnych, polifenoli, witamin i makro i mikroelementów. Proszek posiada rozerwane w znacznym stopniu ściany komórkowe, dzięki czemu wchłonięcie substancji aktywnych jest dużo prostsze. Wystarczy je po prostu zjeść, a dalej nasz przewód pokarmowy sobie z nimi poradzi. Zmielone zioła mają rozerwane ściany komórkowe w około 50%. Przy takim rozdrobnieniu nawet całe komórki łatwo pęcznieją w żołądku i szybko ulegają rozerwaniu pod wpływem wody. Ponadto w przypadku ziół sproszkowanych łatwiej także zamaskować nieprzyjemny smak. Taka forma zażywania ziół stosowana jest od dawna jako podstawowa w medycynie chińskiej.
Sproszkowane kłącze wężownika – 100% wężownik kłącze
Jałowiec to krzew dorastający do 10 metrów wysokości. Dobrze rośnie na terenach jałowych (stąd jego nazwa) i zakwaszonych, jak również na pastwiskach oraz nieużytkach. Jałowiec posiada charakterystyczne owoce w kolorze granatowym, które po zawiązaniu się są barwy zielonej, a dojrzewają dopiero w następnym roku.
Surowcem leczniczym są owoce. W ich składzie znajdziemy: olejki lotne (pinen, sabinen, terpineol), cukry (glukoza oraz fruktoza), garbniki, związki żywicowe, kwasy organiczne oraz flawonoidy. Mają działanie moczopędne, żółciopędne oraz polecane są w zaburzeniach trawienia. Olejek jałowcowy stosuje się również zewnętrznie jako środek o właściwościach odkażających i drażniących.
