Jęczmień jest zbożem i należy do rodziny wiechlinowatych. Istnieje około 25 gatunków tej rośliny. Młode źdźbła znacznie różnią się składem od tych, które znamy, gdyż zbiera się je w początkowej fazie wzrostu. Zielona „trawa” zawierają największą ilość składników odżywczych. Młody, zielony jęczmień to bogactwo witamin oraz składników mineralnych, takich jak witaminy z grupy B (B1, B2, B3, B6), wit. C, E i K, a także magnez, potas, żelazo, miedź, chrom, mangan, fosfor, cynk, krzem, sód oraz wapń. W jego składzie są też łatwo przyswajalne węglowodany, białko oraz duża ilość błonnika. To idealne źródło przeciwutleniaczy i aminokwasów.
Dziurawiec zwyczajny to dość popularna roślina, która rośnie na suchych łąkach, ugorach, przy skrajach lasów. Inne ludowe jej nazwy to świętojańskie zioło, lub ruta. Dziurawiec znany był już w starożytności a w średniowieczu przypisywano mu lecznicze właściwości magiczne. Do dzisiaj w lecznictwie ludowym uważany jest za lek uniwersalny. Współczesne ziołolecznictwo potwierdziło wielostronne działanie dziurawca używanego w postaci naparów, wyciągów, mieszanek i preparatów ziołowych.
Dziurawiec swe lecznicze właściwości zawdzięcza zawartym w tej roślinie substancjom:
Hiperycyna (czerwony barwnik), flawonoidy, działający moczopędnie hiperozyt oraz rutyna i kwercetyna, uszczelniające naczynia włosowate, działające przeciwbiegunkowo i bakteriostatycznie garbniki. W nasionach zawarta jest hyperforyna, która posiada właściwości antybiotyczne Ziele dziurawca zawiera również, olejki eteryczne, żywice, kwasy organiczne, pektyny, cholinę, sole mineralne, cukry, witaminy A i C.
Tak zwane „znamię kukurydzy” czyli jej wąsy są częścią o właściwościach leczniczych tej rośliny. Można je zauważyć w czasie zakwitania gdy spomiędzy liści odsłaniających kwiatostan zwisają cienkie szyjki słupka zwieńczone właśnie znamionami. Czas w którym kwitnie to okres między czerwcem a sierpniem. Chcąc zebrać surowiec leczniczy trzeba odciąć szyjki słupka jeszcze przed zapyleniem i następnie szybko wysuszyć w cieniu. W taki oto sposób uzyskiwany jest surowiec leczniczy zwany znamionami kukurydzy.
Ogórecznik lekarski to roślina jednoroczna, pochodząca z krajów śródziemnomorskich. Osiąga wysokość 60 cm oraz wydziela odświeżający zapach, przypominający woń ogórków. Kwiaty ogórecznika są koloru niebieskiego, osiągają wartość 1,5 – 2,5 cm szerokości. Swoje właściwości zdrowotne ogórecznik zawdzięcza dzięki zawartości wyjątkowo wielu substancji korzystnie oddziałujących na nasz organizm. Są to m.in. flawonoidy, śluzy, garbniki, żywice, kwasy organiczne, sole mineralne – krzemu, potasu, magnezu, żelaza, cynku – a także duże ilości karotenu i witaminy C.
