Miód malinowy jest miodem oryginalnym i stosunkowo rzadko spotykanym. Malina kwitnie około 3 tygodnie, a rozpoczyna kwitnienie z końcem maja. To właśnie wtedy pracowite pszczoły zbierają najsłodszy malinowy nektar. Miód malinowy charakteryzuje się kolorem złocistym, po skrystalizowaniu jaśnieje, staje się wtedy prawie śnieżnobiały, bardzo szybko krystalizuje. Wonią przypomina zapach kwiatów malin, z lekką nutą cytrynową. Smak produktu pozyskanego ze wczesnych odmian jest lekko kwaskowy. Miód z odmian późniejszych jest bardziej słodki. Oba rodzaje mają smak delikatny, z owocową nutą.
Miód malinowy – według literatury miód malinowy posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- Miód w przeważającej części składa się z węglowodanów – ok. 34 z glukozy i 39 z fruktozy.
- Dodatkowo miód malinowy zawiera szereg kwasów organicznych m.in. kwas jabłkowy i cytrynowy.
- Olejki eteryczne – w skład miodu malinowego wchodzi mnóstwo substancji aromatycznych, dzięki czemu ma on specyficzny smak i zapach.
- Enzymy – miód malinowy zawiera wiele enzymów, pochodzących ze śliny pszczół, które mają bardzo cenne właściwości (przykładowo inwertaza przyczynia się do rozpadu sacharozy na glukozę).
- Mikroelementy – miód malinowy jest bogaty w potas, chlor, fosfor, magnez, wapń, żelazo i wiele innych cennych składników.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Miód można spożywać łyżeczką, rozpuszczony w płynach, w deserach, ciastach, sosach i innych potrawach. W regularnym stosowaniu zaleca się przygotować wieczorem wodę z miodem: 1-2 łyżki miodu rozpuścić w szklance letniej wody, pozostawić na noc, rano wypić na czczo (bezpośrednio przed spożyciem można dodać nieco soku z cytryny). Taki napój posiada silne właściwości bakteriobójcze oraz uodparniające.
Informacje zaczerpnięte z ogólnodostępnej literatury zielarskiej.
