Rdest ptasi jest to gatunek rośliny z rodziny rdestowatych. Potoczne nazwy to: drutowiec, wróble języczki, świńska trawa, bzdziorst. Ten pospolity chwast rozprzestrzenił się na całej kuli ziemskiej. Rośnie prawie wszędzie: na polach, w ogrodach, piaszczystych nieużytkach, podwórkach.
Surowcem zielarskim jest ziele ścinane na początku kwitnienia. Zawiera flawonoidy, garbniki, śluzy, kwasy organiczne, cukry (sacharoza i fruktoza), cenną krzemionkę, rozpuszczalną w wodzie, dużo soli mineralnych, nieco prowitaminy A i witaminy C.
Rdest ptasi – według literatury ziele rdestu ptasiego posiada właściwości, które były wykorzystywane do łagodzenia poniższych dolegliwości:
- stosuje się jako lek moczopędny pomagający usunąć z organizmu toksyny, mocznik i nadmiar sodu,
- zapobiega powstawaniu kamieni w drogach moczowych,
- pomaga w niewydolności wątroby i chroni ją przed szkodliwymi produktami przemiany materii,
- stosowany jest również pomocniczo w dnie moczanowej, miażdżycy, chorobach dróg oddechowych i reumatycznych,
- stosowany przy nieżytach żołądka, biegunkach, stanach zapalnych pęcherza i krwawień z przewodu pokarmowego oraz leczeniu zapaleń dróg oddechowych,
- posiada działanie przeciwzapalne, przeciwkrwotoczne i ściągające,
- wykorzystywany przy cukrzycy (krzemionka obniża nieznacznie poziom cukru we krwi).
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Napar – Łyżkę suszonego rdestu zalać 300ml wrzątku i pozostawić na ok 20 minut, aby się zaparzyło. Filiżankę naparu wypijać 3 razy dziennie.
Odwar – Łyżkę suszonego rdestu zalać szklanką wody, a następnie doprowadzić do wrzenia. Następnie gotować jeszcze ok 5 minut, po czym pozostawić do wystygnięcia i odcedzić.
W przypadku płukania jamy ustnej lub picia, należy wykorzystać jednorazowo połowę odwaru. w przypadku stosowania zewnętrznego Odwar nanosimy na wacik i przemywamy lub robimy okłady.
