Przejdź do treści

HUBA CZARNA CZYR WŁÓKNOUSZEK

6.55 96.00 

Brzoza – rodzaj drzew oraz krzewów należący do rodziny brzozowatych. Rośnie dziko w strefie umiarkowanej w Europie, Azji i Ameryce Północnej. W Polsce najczęściej występuje brzoza brodawkowata.

Na pniu brzozy często pasożytuje grzyb włókouszek ukośny inaczej nazywany hubą brzozową. Do celów leczniczych stosuje się tak zwane niedoskonale stadium rozwoju huby. Są to narośla sporych rozmiarów pozyskiwane przez cały rok, najlepiej jednak zimą oraz wczesną wiosną.

Badacze wykryli w nich specyficzne związki trójterpenowe, które swoją budową przypominają glikokortykoidy kory nadnerczy inaczej zwany kwasami poliporenowymi A, B, i C jak również  fitosterole, kwasy tłuszczowe oraz inne składniki.

SKU: Brak danych Kategorie: ,

Błyskoporek podkorowy  Inonotus obliquus  jest nadrzewnym gatunkiem grzyba z rodzaju Inonotus znajdującym się na „Czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych w Polsce” w kategorii R – rzadki. Występuje on głównie na brzozach, najczęściej na brzozie brodawkowatej. Owocniki przyjmują postać nieregularnych owalnych, czasem wydłużonych brył koloru czarnego o drobno spękanej, bardzo twardej i kruchej powierzchni. Owocniki wzrastają bardzo powoli i mogą rosnąć na pniu przez 30-80 lat.

W polskiej literaturze błyskoporka podkorowego możemy spotkać pod następującymi nazwami: włóknouszek ukośny, błyskoporek ukośny, huba ukośna, huba brzozowa, czarna huba brzozowa, (czarny) guz brzozowy, czer, czyr brzozy, czaga, huba skośnorurkowa. Posiada też nazwy stosowane przez lokalną ludność: czerniak brzozy, czernidło, czyreń, czarcie oko, czanga.

Substancje aktywne i działanie lecznicze
Błyskoporek podkorowy Inonotus obliquus jest obecnie najbardziej znanym w Europie wschodniej i środkowej gatunkiem grzyba nadrzewnego o właściwościach leczniczych. Tradycje związane z jego wykorzystywaniem w celach leczniczych zaczerpnięte zostały z kultury wschodu. Od około XVI wieku medycyna ludowa znała i wykorzystywała właściwości lecznicze Inonotus obliquus. Należy podkreślić, iż tylko owocniki z pni brzóz stosowane są w celach leczniczych. Jako lek przeciwnowotworowy stosowana jest w medycynie ludowej od 400 lat.

Z Inonotus obliquus wyizolowano następujące substancje aktywne: inotodiol, lanosterol, kwas inotowy, kwas oblikowy, kwas kawowy, kwas katechinowy, kwas galusowy, kwas syryngowy, terpeny, triterpeny, sterydy, ergosterol, nadtlenek ergosterolu, polisacharydy, β-glukany, chinony, izoflawony, katechole, aminy, triglicerole, seskwiterpeny, glikany, glikoproteiny, proteoglikany, glikopeptydy, białka.

Badania prowadzone przez naukowców z całego świata nad substancjami aktywnymi z owocników Inonotus obliquus obrazują ich biologiczną aktywność oraz właściwości:

  • Przeciwnowotworowe i cytostatyczne,
  • Antymutagenne,
  • Przeciwwirusowe,
  • Hypoglikemiczne, przeciwcukrzycowe,
  • Przeciwzapalne,
  • Przeciwbakteryjne,
  • Antyoksydacyjne,
  • Choroby układu krążenia.

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:

Przez wiele lat, także w Polsce, wykorzystywano w ziołolecznictwie informacje zawarte w „Instrukcji stosowania grzyba brzozowego włóknouszka ukośnego Inonotus obliquus” zatwierdzonej przez Ministerstwo Zdrowia ZSRR. Sposoby przygotowania i stosowania błyskoporka podkorowego Inonotus obliquus były różne. Wszystkie receptury miały jednak podobny sposób przygotowania.

Należało zemleć owocnik i zalać wodą. Różniły się tylko proporcje oraz czas, po którym napar, wyciąg wodnym był gotowy do użycia. Polski zielarz o. Klimuszko zalecał stosowanie mieszanki czarnej huby i białej huby. Należało zetrzeć/zmielić i zmieszać razem 0,5 kg czarnej i 0,5 kg białej huby brzozowej. Za każdym razem łyżkę mieszanki zalewano szklanką wody i gotowano 10 minut. Po zagotowaniu odstawiano na 30 minut, po czym cedzono i sugerowano pić jedną szklankę, trzy razy dziennie, 20 minut po posiłku.

Z kolei na Białorusi zielarze zalecali zmielenie 100 g huby na proszek, a następnie zalanie 2 łyżeczek tego miału połową szklanki ciepłej, przegotowanej wody i pozostawienie na noc do naciągnięcia. Rano wyciąg trzeba było zagotować i zażywać trzy razy dziennie po łyżeczce.
Innym, znanym zbieraczem i twórcą preparatów z błyskoporka podkorowego Inonotus obliquus był Aleksander Wołonciej (1922-2007) ze wsi Świnoroje na Podlasiu. Zalecał rozdrabnianie owocników i ścieranie ich na tarce. Po czym, pół szklanki otrzymanego miału trzeba było zalać litrem wody, zagotować, odcedzić i pić szklankę dziennie profilaktycznie lub trzy szklanki dziennie w przypadku stwierdzonej choroby.

Jeszcze inne zalecenia proponowała instrukcja wydana przez Ministerstwo Zdrowia ZSSR. Owocniki po zbiorze należało umyć i moczyć 3-4 godziny, co powodowało, że stawały się miękkie i łatwo było je zmielić. Wodę, w której rozmiękczano owocniki wykorzystywano do sporządzenia nalewki. Zalecano zmielić jedną część owocnika i zalać pięcioma częściami wody o temperaturze 50°C. Po dwóch dniach zlewano wodę znad osadu. Osad wyciskano przez gazę lub płótno. Uzyskany w ten sposób zgęstniały płyn mieszano z wodą zlaną znad osadu. Tak przygotowany ekstrakt należało spożywać po trzy szklanki raz dziennie.
Opracowanie dla EkoHerby – dr Ewa Zapora z Wydziału Leśnego Politechniki Białostockiej.

Waga Brak danych
Waga

50 g, 250 g, 500 g, 1 kg

Numer partii

SD-221

Data waznosci

2024.09.11

Kraj pochodzenia

Polska

Call Now Button